29 april 2009

BREAKING NEWS: SGP- jongeren willen Spruyt !

Dat er onder de SGP-jeugd veel sympathie is voor het conservatieve denken van Bart Jan Spruyt is al lang bekend.
Maar het mag breaking news heten dat de jeugdwerkadviseur Dirk Jan Nijsink openlijk Spruyt verkiest boven het zittende tweede kamerlid Kees van der Staaij.

Op een debat avond van de de SGP jongeren Hoekse Waard in het mooie dorp Oud-Beijerland was de kerkzaal te klein. Jong en oud was afgekomen op een avond over de "toekomst van christelijk Nederland".
Nu bleek uit de reacties in de zaal dat wat betreft de Hoekse Waardse jeugd dat een toekomst samen met Spruyt zou zijn.

Vragen als: Wat zou u doen als u morgen wordt opgebeld en de SGP u vraagt als beleidsmedewerker?, Denkt u dat de SGP ook kiezers van buiten de traditionele achterban kan aantrekken? enz.
Openlijke steunbetuigingen aan de visie van Spruyt, die vervolgens de SGP-ers oproept om veel meer naar buiten te komen met een helder conservatief geluid en niet "in de blubber" van hun eigen wereldje te blijven hangen en toch alstublieft te stoppen met interne discussies over de vrouw en theocratie. Stoppen daarmee en het publieke debat zoeken. De handen gingen er in Oud-Beijerland voor op elkaar.
"Waarom begint u niet een eigen partij?". "Waarom zeggen Van der Vlies en Van der Staaij deze dingen niet?

De tijd ontbreekt me helaas ( het werk wacht ook vanmorgen weer) om een uitgebreid inhoudelijk verslag te doen.
Spruyt had het makkelijk. Fans genoeg. Wat 5 jaar geleden onmogelijk scheen gebeurt nu.
En toen de klapper.

Dirk Jan kennende weet ik dat hij enorme sympathie heeft voor Spruyt en een conservatief van ware zin is.
Aan het slot van deze prachtige avond legde debatleider Riekelt Pasterkamp aan de sprekers een keuze voor.
En die keuze voor betaald SGP-jeugdwerkadvisuer Dirk Jan Nijsink was: Spruyt óf Van der Staaij
Met een schuin oog keek Dirk Jan Bart Jan aan, keek vervolgens recht de zaal met SGP-ers in, en zei volmondig: SPRUYT!

Al keek ik er niet vreemd van op, het is meer dan moedig en getuigd van lef dat deze medewerker dit in het openbaar deed. Want geloof mij, Spruyt ligt "heel gevoelig" bij veel sgp-ers, zeker in het kader en de top van de partij.

Aanstaande vrijdag presenteren de SGP jongeren op hun congres de pamflet/beginselverklaring. Ik verwacht daar veel van. Binnen de SGP jongeren komt er een trein op gang die het station van intern partij "geneuzel" achter zich wil laten en wil rijden naar een christelijk-conservatieve politiek. Wat mij betreft mag de SGP een CHU -koers gaan rijden.

Dirk Jan, nogmaals je bent eerlijk, realistisch, moedig en hebt lef! Bedankt!

En gelijk daarna de vraag aan Spruyt: Columnist of SGP- Tweede kamerlid?
Na enige twijfel en met een smile op zijn gezicht, zei Spruyt: Gezien het antwoord van mijn buurman (Dirk Jan) Tweede Kamerlid. Een luid applaus in de beijerlandse kerkzaal!

Ik denk dat Bart Jan heel lang op een telefoontje kan wachten maar ook diep in zijn hart liever buiten de SGP blijft dan erin; maar dat is weer een andere opinie waard.

De trend is gezet in Oud-Beijerland. SGPJ: SPRUYT For President!


@ Kees van der Staaij:
Beste Kees, Dirk Jan zijn keuze was inhoudelijk dus je kan, nee MOET hier iets mee doen!


wordt vervolgd.

17 april 2009

Jonathan Krohn, de ideale (schoon) zoon

Vanavond middels de nieuwe Elsevier en zijn eigen website kennis gemaakt met mijn ideale schoonzoon.
Een christen-conservatief van 14 jaar die zijn eerste conservatieve bestseller "Define Conservatism : For Past, Present and Future Generations" op zijn naam heeft staan.



Natuurlijk ook gelijk dit boek besteld.

Een jonge puber die op 13-jarige leeftijd de basis van het conservatieve gedachtengoed uitlegt in de samenvatting:

1. Respect for the Constitution
2. Respect for Life
3. Less Government
4. Personal Responsibility

wens ik als schoonzoon voor mijn oudste dochter die afgelopen week haar 10e verjaardag vierde.

Zijn ouders mogen trots op hem zijn!

Tip: lees zijn site en u zult verrast staan.


Jonathan en zijn Daddy

16 april 2009

Wanneer komt het grote Islam-debat?

Wegens drukke agenda een korte blog/ samenvatting van het Islam-nieuws van deze week.

Vanaf nine-eleven gaat er geen dag voorbij of er is "Islam-nieuws".
Pagina's en programma's vol: dag na dag, week na week. Islam-nieuws kent geen komkommertijd en blijft immer actueel. Nederland (van links tot rechts en van progressief tot conservatief) weet bijna een decennialang nog absoluut niet welke positie zij in moet nemen tegen deze wereldveroverende ideologie.

Een kort overzichtje van afgelopen week:

Staatssecretaris de Vries heroverweegt de aanstelling van de leger Iman Ali Eddaoudi

Een wethouder die zijn hoge woord weer inslikt

Tariq Ramadan die zij contract tot 2011 krijgt verlengd bij de Erasmus Universiteit

Geert Wilders doet de vooraankondiging voor Fitna 2 waarin hij de gevolgen van de massa-immigratie uit moslimlanden op een gepeperde en waarschijnlijk ongezouten wijze voor het voetlicht zal brengen.

Dit bericht zal Wilders toch moeten verheugen. Een afname van 37 % van huwelijksmigranten. Zou hij dit krantenartikel ( al brandend?) als begin of als eindshot in Fitna 2 moeten monteren?

Van politiek-correct tot politiek incorrect. Je hoort en ziet van alles weer voorbijkomen.

Dus weer genoeg om over na te denken en voor degenen met veel tijd, uitgebreid te bloggen.

Wanneer komt nu dat grote Islamdebat. Wie gaat dat nu eens initieeren?

Het debat waar menig burger, politicus en allochtoon op zit te wachten.
Het debat over, en ik citeer Jaffe Vink; immigratie en integratie, de belangrijkste sociale kwestie van dit moment, over culturele identiteit, the West and the rest, en niet te vergeten: over het christendom.’

Volgens mij ligt hier een schone taak voor het CDA als grootste regeringspratij.

Jaffe Vink sloeg in 2008 al de spijker op zijn kop door te constateren dat de partij van Balkenende er op dit moment totaal niet toe in staat is.
Wanneer krijgt het CDA nu eens door dat ze de regie van een breed en bovenal frontaal Islamdebat naar zich toe moeten gaan trekken. En dat de antithese "Wilders en de rest" tot een einde komt. Dat er op niveau gesproken gaat worden over de problems of no-problems van de Islam. Zolang het short-shots bij Pauw en Witteman blijven en de PVV spreekt over het "met scherp schieten" op irritante marokkanen komen we geen steek verder.

Afgelopen jaren heb ik heel wat Islam-debatjes bijgewoond. En er is nog niets maar dan ook niets veranderd. Behalve dat het wekelijkse Islam-nieuws en de internet discussies op micro-niveau nog steeds zo interessant voor ons zijn dat we er tijd in steken.

6 april 2009

Réunion de Conservateurs (Gouda)

Op 6 mei 2009, 20.15 uur is het dan zover.
Naast alle fantastische web-initiatieven een Conservatief Cafe.

Een avond waarop conservatieve bloggers, denkers, doeners en sympathisanten van het conservatieve gedachtengoed elkaar ontmoeten.

Enkele weken geleden namen 3 conservatieve bloggers (een Goudse , ondergetekende en een amsterdamse ) het initiatief tot een Conservatief cafe.

Elsevier columnist dr. Bart Jan Spruyt (Gouda) wilde direct meewerken aan dit nieuwe initiatief.

In het overwegend progressief-linkse Gouda verenigen zich de Nederlandse conservatieven in de Franse zaal van Stadscafe De Zalm!

voor meer info en aanmelding: conservatiefcafe@gmail.com

PS
conservatieven mogen en moeten wellicht niet groots denken. In The States denken ze groot maar doen ze ook groot. In Nederland is onderstaande foto wellicht een utopie.


Geen Salafisten en Geen Taliban op klompen

Het is te wensen dat het Islam-debat eens een keer in alle hevigheid en wat mij betreft op diverse fronten tegelijk zal worden bevochten. De tijd van theedrinken moet eens voorbij zijn. De antithese zal openbaar moeten komen.

Zelfs de CU kruipt nu uit zijn christelijk-sociale cocon in de persoon van Gert Jan Segers die volmondig beweert dat er van de Islam een dreiging uit gaat waar we niet aan voorbij kunnen en mogen lopen.
Al gaf hij mij even het gevoel dat dit toch wel een one-mans actie van Segers is. Zou Huizinga ook in zijn denkgroepje zitten?
(lees ook "Moslims prikkelen tot debat")
Segers heeft net als dr. Hans Jansen, Geert Wilders en vele anderen jarenlang in het Midden Oosten geleefd en heeft de druk van de valse ideologie van de Islam aan den lijve ondervonden.
Ik ben dan ook erg nieuwsgierig naar de uitkomst van het islamcongres van de CU afgelopen zaterdag.

Jammer dat Segers de SGP (nota bene hun mede-strijders) in het openbaar af moet vallen en zelfs met salafisten vergelijkt.

citaat GJS: Met de SGP is het verschil ook groot. Die partij probeert, althans op papier, het theocratisch beginsel overeind te houden en is onduidelijk over godsdienstvrijheid. Zeker, ik ken SGP’ers als vreedzame en vriendelijke burgers. Vergelijkingen met de taliban zijn daarom volstrekt ongepast. Maar wat hun overheidsvisie betreft –het hoge woord moet er nu maar uit– zie ik wel overeenkomsten met de salafisten.
einde citaat

Segers, je weet als geen ander wie en wat salafisten zijn, en je weet ook goed wie SGP-ers zijn. Deze vergelijking past niet. Zeker niet als je weet dat de collegapartij veel kritischer ten opzichte van de Islam staat dan je eigen christelijk-sociale beweging tot op heden heeft laten zien.
Daarbij doet het absoluut geen goed om de strijd tegen de Islamisering zonder de SGP in te gaan. Juist omdat jullie "vrijer" in het publieke debat staan kan de CU een stimulerende rol vervullen voor de SGP en ook voor het CDA. Door de SGP zo neer te zetten creeer je geen antithese tussen de Islam en de Christenen maar tussen de christenen onderling. Jammer!

De SGP heeft al eerder werk gemaakt van hun positie in het Islamdebat. Denk alleen maar aan de gedegen Islamnota die geen ene andere partij heeft liggen en waar zelfs Ayaan Hirshi Ali, maar ook Hans Jansen zeer positief over waren.
De regelmatige lezer van dit blog weet dat ik mij in het SGP standpunt t.o.v. de Islam niet altijd kan vinden en dat ik het idee heb dat de SGP nog steeds niet verlost is van het "spagaat-gevoel" met betrekking tot godsdienstvrijheid, gewetensvrijheid, theocratie, eigen refo-zuiltje etc.
Mijn wens is dat daar verandering in gaat komen. De SGP MOET af van zijn imago dat de partij een Nederlandse variant van de Taliban is. En hier kan de partij zelf veel aan doen.

Nu heeft de europarlementarier waar ik het meeste respect voor heb (en niet omdat hij een SGP-er is, maar o.a. omdat deze bevlogen en intellectuele man weet waar hij over praat) samen met zijn medewerker een prachtige paragraaf geschreven in het nieuwe boek
EINDSTRIJD van prof. dr. Hans Jansen.

Beste mede-conservatieven, mede-christenen, sociaal democraten en liberalen:

DE SGP-ers zijn geen Salafisten en de SGP is geen Taliban op klompen.

Hieronder een lezenswaardige samenvatting.

SGP lijkt in niets op taliban


„Uiteindelijk gaat het om de vraag of een meerderheid in staat is zich te vergissen. De SGP wil deze mogelijkheid zeker niet uitsluiten.”

De geregeld gemaakte vergelijking tussen de SGP en de taliban gaat volkomen mank, betogen Bas Belder en Dick Jan Diepenbroek in de donderdag verschenen bundel ”Eindstrijd. De finale clash tussen het liberale Westen en een traditionele islam”.

Een land kent reële en ingebeelde bedreigingen. Als politieke partij ben je niet goed af wanneer je tot de laatste categorie behoort maar toch stelselmatig tot de eerste wordt gerekend. Dat laatste overkomt de SGP.

Eén concreet voorbeeld. In het Europees Parlement achtte een liberale afgevaardigde van Nederlandse komaf zich geroepen haar SGP-collega toe te voegen: „De VN pakken die talibanpartij van jou goed aan!”

Bevreemdend én vervreemdend is de parallel tussen moslimfundamentalisme en de SGP waaraan het seculiere discours in Nederland zich stelselmatig bezondigt. Tijd voor een fundamenteel weerwoord aan degenen die zich in wezen geen raad weten met de reële bedreiging uit islamitische hoek en ter bezwering een christelijke pendant creëren in de SGP.

Binnen de islam zijn religieuze en politieke macht ongescheiden. In de praktijk ontstaat daardoor een soort staatskerk of kerkstaat. De situatie in bijvoorbeeld de Islamitische Republiek Iran is echter onvergelijkbaar met het theocratische gedachtegoed van de SGP. Deze partij streeft geen kerkstaat na, waarin staat en kerk vermengd zijn.

Het theocratische denken van de SGP heeft als eerste grondnotie de soevereiniteit van God, waarmee gezegd wil zijn dat het gezag van de overheid afkomstig is van God. Dit betekent dat christenen de overheid dienen te gehoorzamen, of deze nu christelijk is of niet.

Een tweede aspect van het theocratische denken van de SGP ligt hierin dat de geboden van God heilzaam zijn voor heel de samenleving. Dat heeft niets met religieuze dictatuur te maken. Een liberaal of een socialist is er net zo van overtuigd dat een samenleving het meest gediend is bij een liberale respectievelijk socialistische vormgeving.

Een belangrijk punt dat het islamitisch denken nadrukkelijk onderscheidt van het gedachtegoed van de SGP is het gebruik van geweld. Binnen de islam bestaat de wens om de hele wereld te onderwerpen aan de islam. Om dit doel te bereiken is het toegestaan om afvalligen of ongelovigen met geweldsuitingen te confronteren.

Binnen de SGP bestaat de overtuiging dat de normering van de samenleving aan Gods geboden een heilzame uitwerking zal hebben op die samenleving. Dit neemt niet weg dat geweld ten enenmale wordt afgewezen. Deze keuze voor het christelijk geloof moet voortkomen uit innerlijke overtuiging.

De Koran reikt moslimgelovigen op verschillende plaatsen de mogelijkheid van geweld aan, hoewel gelukkig lang niet alle Koranexegeten voor deze interpretatie kiezen. Het probleem ligt evenwel in het feit dat er een groep uitleggers is die dit wel doet.

Gewetensvrijheid

De in de praktijk nogal tegenvallende mate van tolerantie binnen islamitische landen jegens aanhangers van andere religies contrasteert scherp met het denken hierover binnen de SGP. De SGP staat in een eeuwenlange traditie van gegarandeerde gewetensvrijheid om de eigen religie te beoefenen.

De SGP erkent de democratische rechtsstaat boven elk ander politiek stelsel; niet in de laatste plaats vanwege het feit dat de democratie garandeert dat de macht niet bij één of enkele personen berust. Dit neemt evenwel niet weg dat de SGP een normering van de democratie bepleit. Het mag immers niet zo zijn dat slechts en uitsluitend een meerderheid van stemmen uitsluitsel mag geven over de beslissende normen voor goed en kwaad.

De idee van een neutrale staat is een idee-fixe. Iedere staat heeft zijn eigen vorm van staatsgeloof. Het staatsgeloof anno 2008 is de democratische rechtsstaat, gebaseerd op een optimistisch mensbeeld: door middel van overleg en uitwisseling van standpunten zal besluitvorming op een zorgvuldige wijze tot stand komen. De mens is redelijk en beschaafd, en als hij goed over de dingen nadenkt en daar met anderen over debatteert, moet de meerderheid in staat zijn goede besluitvorming tot stand te brengen. Binnen een dergelijk systeem berust het oordeel over goed en kwaad bij de redelijkheid van de meerderheid.

De SGP vindt dit niet alleen een smalle, maar ook een wankele basis. De partij bepleit een externe normering van de democratische rechtsstaat. Dit komt omdat de partij een meer realistisch mensbeeld hanteert.

Elke democraat die de SGP van ondemocratische denkbeelden beschuldigt, moet erkennen dat bijvoorbeeld een meerderheidsbesluit tot herinvoering van de slavernij niet uitgevoerd kan en mag worden. Het te optimistische mensbeeld waarop het huidige staatsgeloof gebaseerd is, vertrouwt op de redelijkheid van de mens, zodat een dergelijk besluit niet tot stand zal komen. Uiteindelijk gaat het dus om de vraag of een meerderheid in staat is zich te vergissen. De SGP wil deze mogelijkheid zeker niet uitsluiten.

Het moderne staatsgeloof erkent uitsluitend de wil van de meerderheid, die hierdoor normstellend is. Het verdedigt een principieel pluralisme, waarbij verschillende waarheden naast elkaar bestaan. Een christelijke partij als de SGP, die zich niet zomaar hierbij neerlegt, krijgt dan algauw het verwijt de scheiding van kerk en staat te overtreden.

Externe normering

Groen van Prinsterer heeft reeds in 1849 opgeschreven waar een dergelijke interpretatie van het principe van de scheiding van kerk en staat in moet resulteren: „De zogenaamde scheiding, gelijk zij veeltijds aangeprezen wordt, is de vereniging met onverschilligheid en ongeloof en leidt tot onverdraagzaamheid en vervolging van al wat zich naar de praktische eisen van het ongeloof niet voegt.”

De democratische rechtsstaat behoeft in de ogen van de SGP een Bijbelse normering, omdat de waarborgen van die rechtsstaat niet uitsluitend in de handen mogen liggen van een willekeurige meerderheid van het moment. Deze externe normering van de democratische rechtsstaat ligt in de heilzame geboden van God. De SGP is ervan overtuigd dat zo’n externe normering van de democratie de mens niet onnodig beknelt. Deze normering beoogt daarentegen de beschermwaardigheid van het menselijk leven en het menselijk welzijn.

De normering heeft niets te maken met het ongedaan maken van de scheiding van kerk en staat. De SGP erkent de eigen terreinen van zowel de kerk als de staat. De partij functioneert binnen de democratische rechtsstaat en heeft geen intentie deze te ontmantelen. De partij streeft tolerantie na, houdt er geen tweederangsburgers op na en wijst iedere vorm van geweld resoluut af.

De vraag wordt hierdoor des te dringender waardoor de aversie tegen de SGP gevoed wordt. Hoe onterecht de vergelijking met de taliban is, moge inmiddels duidelijk zijn. Sterker nog: binnen het actuele debat over de positie van de islam wordt tegen schokkende zaken als eerwraak, mislukte integratie en oproepen tot haat en geweld vaak relatief mild opgetreden in vergelijking met de soms agressieve campagne tegen de SGP.

Wordt deze agressie dan toch deels gevoed vanuit de innerlijke vervreemding van of zelfs vijandschap jegens het christendom? Als dit het geval is, zijn de woorden van Groen van Prinsterer actueler dan ooit.

De auteurs zijn respectievelijk lid en beleidsmedewerker van de Eurofractie ChristenUnie-SGP. ”Eindstrijd” (Uitgeverij Van Praag) is samengesteld door Hans Jansen en Bert Snel.

Volgers