SGP 2.0

Het is al weer bijna een week gelden dat we een desastreuze verkiezingsavond beleefden op het Conservatief Café in Gouda.
Met ongeveer honderd medeconservatieven waren we getuige van de laatste (CDA)-woorden van Balkenende, de euforie in het Wilderskamp en de titanenstrijd tussen Rutte en Cohen.
De sfeer op de avond was bijzonder. Er was eensgezindheid over de partijen heen. Op wie we die dag ook gestemd hadden, we voelden dat er in het politieke krachtenveld ingeboet werd op de conservatieve waarden en traditie. Het was te zien aan de gespannen gezichten bij alle aanwezigen.
CDA-ers én SGP-ers die treurden om het verlies en het vertrek van Balkenende.
Een VVD-er die zijn hoop op een coalitie over rechts (met CDA) vestigde.
Als er één gemeenschappelijke deler deze avond was, dan was het de hoop dat Cohen niet de grootste zou worden. Bijzonder was dan ook dat de aanwezige –in mineurstemming geraakte- christelijk conservatieven applaudisseerden bij de overwinning van Rutte.

Voor de reactie op de uitslagen vanuit de christelijk conservatieve hoek verwijs ik met instemming naar de bijdrage van Eddy Bilder in het RD van afgelopen zaterdag. (Zie:Dreun voor de christelijke politiek)


Kort wil ik even een brugje slaan naar de positie van de SGP. Van alle christelijke partijen is deze partij namelijk de enige die winst heeft geboekt. De derde zetel kwam echter niet in zicht door een tekort van circa 6000 stemmen. Wel mocht de staatkundig gereformeerde partij ca. 9000 stemmen bijboeken t.o.v. 2006.
Tijdens de laatste gemeenteraadsverkiezingen kozen nóg meer mensen SGP. (+ 8300)
Nu ben ik geen analist, maar in combinatie met interne partijontwikkelingen wil ik er toch iets over zeggen.

Mijn voorzichtige conclusie is dat de electorale winst van de SGP niet in haar traditionele achterban te vinden is.
Sterker nog, de PVV is op de biblebelt veel harder gegroeid dan de SGP. Bij de gemeenteraadsverkiezingen word de lokale SGP vaak beloont voor haar gedegen, inhoudelijke en constructieve bijdragen in het gemeentebestuur. In de meeste gevallen betreft deze waardering hun sociaal economische (niet- ethische) standpunten.
Ook in de afgelopen Tweede kamerverkiezingen is dit het geval geweest.
De verwerpelijke uitspraak van de Hoge Raad betreffende het vrouwenstandpunt van de partij, welke schudt aan de boom van onze rechtstaat, hebben kiezers vertaald in een proteststem op de SGP. De vraag die de partij nu zichzelf moet stellen is of ze deze stemmers vast willen én kunnen houden bij een volgende verkiezingsstrijd.
Er is immers een categorie SGP-ers die (misschien terecht?) niet zit te wachten op zogenaamde cultuur-christenen. Je weet immers nooit waar je terecht komt met deze mensen. Recente voorbeelden laten zien dat deze mensen zomaar kunnen gaan pleiten voor een Pil van Drion op je 70e.
Wat mij betreft hoeft de SGP niet enorm te investeren om deze cultuur-christenen binnen het SGP-kamp te krijgen. Dat betekent voor mij niet dat je niet in gesprek moet zijn en blijven met deze sympathieke mensen. En de intenties van deze mensen altijd moet blijven waarderen.

Er is echter een andere doelgroep waar de SGP wel op moet gaan investeren. Dat zijn de medechristenen welke niet tot de Hersteld Hervormde, Gereformeerde Gemeente en aanverwante kerken behoren. En dan denk ik aan Rooms Katholieken, Koptisch orthodoxen, Gereformeerde Bonders en Joden.
Nu is het natuurlijk zo dat (uitgezonderd de Bonders) deze christenen de belijdenisgeschriften niet zullen ondertekenen. Echter de vraag is of dat in deze tijden van christelijk verval in de politiek een noodzakelijke voorwaarde tot partijlidmaatschap is.
Al vaker heb ik geschreven dat er binnen de SGP teveel dogma’s rond zweven die voorwaardelijk gesteld worden om in en namens de partij te mogen spreken.

Er moet geconstateerd worden dat er de afgelopen maanden een kentering gaande is binnen de SGP. Als het gaat om het zoeken en accepteren van verbreding en het opkomen voor algemeen Christelijke waarden zijn er genoeg publicaties te analyseren op dit punt. .

Opvallend is dat het verkiezingsprogramma van de SGP de partij presenteerde als een “voluit christelijke partij”.
De woorden “staatkundig gereformeerd” kwam ik praktisch niet meer tegen. Net zo min als in de laatste partijrede van Van der Vlies.

Van der Vlies.
In genoemde partijrede citeert Van der Vlies instemmend Alexis de Tocqueville, Dietrich Bonhoeffer, Mr. Paul Scholten (NB van CHU-er net voor zijn dood overgegaan naar PVDA!) dr. James Kennedy (CU) en natuurlijk Mr. Groen v Prinsterer.

Verderop spreekt hij waarderende woorden over wijlen dominee Doornenbal uit Oene.

(..)Kernwoord voor deze benadering lijkt het woord heimwee te zijn. Daar wist de pastor van Oene wel van. Vanuit een diepe gereformeerde bevindelijkheid, gepaard aan oog voor een katholieke breedheid.(..)

Even verder in zijn partijrede verwijst Van der Vlies naar een gebondenheid tussen de protestante en de rooms katholieke kerken.

(…)Kern van de zaak die hier ten diepste speelt, is welke ruimte er in onze samenleving geboden blijft worden om consequenties te verbinden aan ons verstaan van de Heilige Schrift, die reiken tot in het publieke domein. Deze vraag reikt tot ver voorbij de zogeheten vrouwenkwestie in de SGP. Het gaat daarbij uiteraard niet om zo maar een opvatting van eigen snit en bedenksel, maar om een verstaan van de Heilige Schrift in gebondenheid aan de belijdenis van de protestantse en rooms-katholieke kerken in een eeuwenoude traditie.De postmoderne mens heeft aan dit principiële denkkader geen enkele boodschap meer. (…)
Dus zelfs in besloten vergadering met de eigen mannenbroeders is het citeren van ds. Kersten, Zandt, Barth, Dorsman en Abma op dit moment geen must meer.

Van der Staay en Dijkgraaf
“De fronten liggen nu anders dan in 1918”, zegt ook de nieuwe SGP voorman Kees van der Staaij in het katholiek Nieuwsblad van 4 juni jl.
Op de vraag hoe het staat met het antithetische denken van de orthodox protestante SGP richting de katholieke Kerk antwoordt Van der Staaij:

“Nou ja, de omstandigheden zijn in vergelijking met de begintijd van de SGP wel erg veranderd. In onze tijd heb je de totale secularisatie over je heen gekregen en zie je hoe belangrijk het is vanuit de politiek op te komen voor de klassieke christelijke waarden. Door de omstandigheden in Nederland worden wij daar steeds meer de vertolkers van. Aan de ene kant is er het geseculariseerde gelijkheids- en vrijheidsdenken, zonder verbinding met de christelijke en bijbelse wortels. Aan de andere kant de opkomst van de islam en alle zorgen dáárover. Dat zijn nu onze twee fronten. Nu gaan wij tegenover katholieken niet mistig doen over onze protestantse identiteit en grondslag. Maar in ons politiek optreden staan wij vóór die klassieke christelijke boodschap."

Ook de nieuwe nr. 2 van de SGP, Elbert Dijkgraaf, zei vorige week in de andelgangen van een bijeenkomst in Gouda dat hij blij is met de verbredende achterban van de partij. Ook over de toenemende media-aandacht was hij verheugd. Er werden op de verkiezingsavonden geen nare vragen meer over het deelnemen aan TV-uitzendingen gesteld. Die bewuste dag had hij een goed gesprek gehad met orthodox Egyptische kopten die SGP zouden gaan stemmen.

Ook Van der Staaij heeft twee weken geleden fijne gesprekken gevoerd met vertegenwoordigers van de Joodse gemeenschap in Amsterdam. Rabbijn Evers heeft gezegd SGP te zullen gaan stemmen.
Er zijn nog vele andere voorbeelden te noemen waaruit geconcludeerd mag worden dat er een nieuwe generatie SGP-ers opkomt die inzien dat de fronten niet intern in het Christendom of zelfs binnen de gereformeerde leer liggen maar extern bij de secularisatie/gelijkheidsdenken en islamisering).

Op basis van deze sociologische veranderingen worden er pragmatisch andere keuzes gemaakt door de SGP dan voorheen. Mijns inziens moet dit door het hoofdbestuur van die partij worden erkend, bevestigd en uitgedragen.

Zo niet, dan concludeer ik dat de kloof tussen het hoofdbestuur en praktiserende SGP-politici/bestuurders een feit is. Dit zeg ik niet om te polariseren maar wel om te duiden hoe ver ideeën en visies van deze twee groepen uit elkaar kunnen liggen en ook alleen maar verder komen te liggen.

De nieuwe fractie én de SGP-jongeren zijn al volop bezig zijn die verbreding te zoeken. In campagnetijd heeft dit meerdere malen plaats gevonden al bleven de werkbezoeken in de traditionele SGP-plaatsen natuurlijk de agenda beheersen.

Het samenwerken met initiatieven als het Christelijk Conservatief Beraad, pro- Israel organisaties, pro-life organisaties en medechristenen uit andere denominaties en partijen is noodzakelijker dan ooit. Binnen deze initiatieven gaan we niet discussiëren over dogma’s, geloofsleer, gezangen en gebeden. (Dat gebeurt in de kerken al meer dan genoeg).

Maar we zeggen met conservatieve vriend en broeder Eddy Bilder
"De uitslag van de verkiezingen geeft christenen alle reden om elkaar minder te bekritiseren en de krachten te bundelen tot heil van ons land en volk."

De gereformeerde gezindte heeft helaas meer ervaring met het bekritiseren van elkaar dan om krachten te bundelen. Laat het samen bidden en werken om een nieuw reveil in Nederland winst zijn uit deze verkiezingsuitslag.

Zoals ik een interview onlangs besloot;
We vergeten wel eens dat het CDA ondanks alles in de voorbije decennia vaak een remmende factor is geweest. Je hebt dat gezien in de periode onder paars. Als het CDA niet vrijwel onafgebroken in de regering had gezeten, wat was er dan gebeurd? Misschien komt er in de toekomst wel een gezamenlijke beweging en worden we door de trieste vaderlandse omstandigheden naar elkaar toe geslagen.”

Ook sommige SGP-ers zullen dit voor ogen moeten houden en afzien van zelfgenoegzaamheid. Of al badend in het behaaglijke refobad lijdzaam afwachten en gelijkertijd via de eigen verzuilde media strijden voor eigen dogma’s en verzuilde tradities met een kleine “t”.
Dan hoeft er door een Kiesvereniging geen gesprek meer gevoerd te worden met een conservatieve CDA-er die (ook) lid van de SGP wil worden. Dan hoeft er niet gediscussieerd te worden welke dominee op een tijdrede mag komen(s)preken. Dan hoeven er in de media geen suggestieve opmerkingen gemaakt te worden over christelijk conservatieve congressen. Dan stappen we over kleine verschillen heen en zoeken we biddend en opbouwend de gemeenschappelijke deler.

SGP 2.0
De SGP is een nieuwe fase ingegaan. Er bereiken mij (via deze blog en via contacten binnen de conservatieve beweging) veel vragen waar de SGP nu staat en waar zij zich heen zal gaan ontwikkelen. Ik kan daar geen antwoord op geven. Dat hoeft ook niet, want ik sta graag boven, of wat bescheidener “onder”, alle politieke partijen.
Wat de traditionele SGP achterban en de nieuwe kiezer nodig heeft is snel duidelijkheid. Welke positie wordt ingenomen? En hoe wordt deze unaniem door HB én fractie uitgedragen?

Om met een citaat van Van der Vlies te besluiten:
(…). Er mag om worden gebeden. Er mag en moet aan worden gewerkt. Bij nieuwe gelegenheden en nieuwe kansen.
Het is duidelijk dat onze partij een nieuwe fase ingaat.(...)

Laten we het hopen...