Burgertrut of Gezinsmanager ?

Mijn vrouw is een burgertrut. Pardon..?
Ja ik kan er niets aan doen maar we zijn het er samen over eens. Dus dat moet u gerust stellen. We hebben afgelopen weekend samen de essay van Fleur Jurgens "Leve de Burgertrut" gelezen en hebben geconcludeerd dat mijn vrouw helemaal in deze rol past, nee, zelfs zit!
Het is werkelijk een verademing om te lezen dat er nog vrouwen/mensen in dit land rondlopen die het traditionele gezin als hoeksteen van de samenleving zien en hieruit ook willen leven en handelen. En de rol van de vrouw hierin duidelijk onderscheiden ( niet scheiden! ) van de man/vader. Ciska Dresselhuys zal het boekje wel verafschuwd van zich geworpen hebben, maar gelukkig is zij niet maatgevend voor geheel vrouwelijk Nederland. Al is het feministische gedachtengoed verder in onze traditie binnengedrongen dan we soms denken. Al lijkt het ultra-feministische streven aardig mislukt ( een vrouwelijke korpschef met of zonder kwaliteiten is schijnbaar net zo slecht te vinden als een van allochtone afkomst), als je moeder bent en niet werkt, geen carriere opbouwt, bijna al je energie in je gezi steekt en maatschappelijk vrijwilligerswerk doet ben je een burgertrut....met natuurlijk een vette aanrechtsubsidie van € 170,- per maand.

Mag ik mijn vrouw vanaf nu echter GEZINSMANAGER noemen die THUIS haar businessunit aanstuurt, coacht, s'avonds laat nog met mij vergaderd , voor iedereen binnen "ons bedrijf" 24/7 klaar staat en de zaak financieel op orde heeft!. Als dat geen mooie managing-job is met verantwoordelijkheid, tegenslagen maar ook veel voldoening weten wij het niet meer. Tevens is mijn vrouw een van de weinige vrouwelijke managers die niet aan de stoelpoten van andere managers zaagt, niet bang is voor ontslag ( we werken immers samen hard voor onze duurzame relatie) en heeft ze geen (individualistisch) POP-plan maar hebben we samen een GGOP-plan (Gezamenlijk Gezins OntwikkelingsPlan) waarin we niet aan HRM doen maar gewoon onze kinderen aandacht geven, opvoeden en begeleiden met school en over enkele jaren studie.

Oost- West Thuis best was de leuze in de VOC-tijd en is ook onze leuze in 2009 nog.
's middags om 15.30 uur als de 3 oudsten van ons uit de basisschool komen, met hun moeder gezellig drinken en hun verhaal kwijt kunnen.
's middags om 17.00 uur, als ze uit zwemles of uit de muziekschool komen en de deur vanzelf voor ze open gaat. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Burgelijkheid ten top, Spruitjesluchten en ouderwets gedoe. Een vrouw ( sloof durft men ze zelfs te noemen) die zich niet kan ontwikkelen ( WIE bepaalt dat? anders dan zijzelf?), 34 jaar en 4 kinderen????????? zozo..
Ach ja, we moeten het allemaal incasseren en lachen er om.
Burgertrut en Kostwinner, Man en Vrouw, Moeder en Vader. We doen het samen!

Nooit gezeur met oppas overdag, geen opa's en oma's die we lastig moeten vallen, geen sleutelkinderen, geen gestress over wie wat en hoe laat moet doen omdat één van beiden weer snel aan het werk moet. Lekker ontspannen.
Wat betreft die opa's en oma's heeft CDA-kamerlid Mirjam Sterk een
plan gelanceerd in de Telegraaf. Kangaroewoningen. Opa en Oma kunnen dan voor de kleinkinderen zorgen als Papa en Mama naar hun werk zijn. Laat me niet lachen zeg. Ik ben een voorstander van familie- of kangaroewoningen, en ga mee met de tweede reden van Sterk. Namelijkom mijn ouder(s) te verzorgen als zij hulpbehoevend worden. Vroeger op het platteland was dat de gewoonste zaak van de wereld en in allochtone kringen is dat nog steeds heel gebruikelijk. Laat die oude mensen van hun oude dag en kleinkinderen genieten op de tijdstippen waarop zij dat graag wensen en niet als een verplichting.
Laat opa en oma niet na een arbeidzaam leven waarin ze ons (mij, lastig ventje)hebben moeten opvoeden ook nog lastig vallen met het opvoeden van hun kleinkinderen. Als je je ouders lief hebt bespaar je ze dit.