Die meester en later die docent die zo fantastisch kon vertellen bij (vaderlandsche) geschiedenis?
In klas 7 meester Lucas. Alleen zijn naam had al gezag en we wisten toen echt niet hoe hij met zijn voornaam heette.
Meester Lucas kon met zijn donkere, maar heldere stem zo enorm mooi vertellen. Zo mooi dat je de moord op Willem van Oranje bijna van nabij dacht mee te maken en Balthasar Gerards in je eigen beeldvorming een jammerlijke poging zag doen om weg te vluchten, maar al vrij direct gegrepen zag worden.
En, om een sprongetje te maken, op de Havo aan de Guido de Brès scholengemeenschap te Rotterdam.
Geschiedenis van Dr. A.L. Hage (momenteel docent geschiedenis en cuma aan Hogeschool Driestar educatief ), met zijn bruine versleten dokterstas met messing sluiting en in zijn onuitwisselijke corduroybroek. Als deze man begon te vertellen (welke docent doet dat nu nog?) dan vergat je niets voor de komende repetitie of so.
De volgende uitspraak van Willem van Oranje zit bijvoorbeeld nu, 21 jaar later, nog steeds in mijn geheugen gegrift.
Uit de Akte van Verlating van 1581, 2 jaar na de bekende Unie van Utrecht.
d’ondersaeten en zijn niet van Godt geschapen tot behoef van den prince, maer den prince om d’ondersaeten wil'.
Alleen al door de wijze van uitspreken van dr. Hage klonk het “d’ondersaeten” van deze lijfspreuk van de vader des vaderlands als "donderslagen" in onze oren.
En waagde het niet om je schouders op te halen als hij aan je vroeg wat er in om maar een paar jaartallen te noemen 1566, 1815 of 1848 was gebeurt.
Jaartallenrijtjes leren, terwijl je je afvroeg waarom dat in vredesnaam nuttig was.
Ja, uit vredesnaam was het nuttig mag je nu concluderen.
Waar zijn ze nog, deze meesters en docenten?
Meesters die, tegen de onderwijsvernieuwing in, zijn blijven staan op hun post om pupillen bagage mee te geven voor het verdere leven. Die willen vertellen en uitleggen en die zelf over parate kennis beschikken.
Het moge geen geheim zijn dat zulke “vertel” schoolmeesters en docenten, als ze er nog zijn, nog veelal zijn te vinden in het (orthodox) christelijk onderwijs.
In het vaak progressief linkse openbare onderwijs willen ze zelfs het recente verleden niet eerlijk aan de kinderen uit te leggen. ( zie deze column van Spruyt en dit bericht)
Nu hebben mijn kinderen het voorrecht om naar een school te gaan in onze stad waar geschiedenis nog als een belangrijk onderdeel van de opvoeding wordt gezien. Al is de belangstelling van het gemiddelde kind anno 2009 meer in het heden en in de science fiction gelegen op onze basisschool krijgen de kinderen gelukkig nog voldoende bagage mee over het verleden en over onze voorvaderen. En beschikt deze school over leerkrachten die het niet afdoen door een DVD-tje te draaien met wat oppervlakkig geneuzel of spannende oorlogsfilms.
Nee, vandaag ben ik met de klas van mijn zoontje ( groep 2!) naar Slot Loevenstein geweest. In het kader van het project “Ridders en kastelen” was de excursie georganiseerd om nu toch wel een “echt kasteel” met de kleuters te gaan bezoeken.
Op de reis er naar toe klonken de ridderlijke vaktermen als “kantelen, wapenkamer, jonkvrouw, echte kanonnen” enzovoorts al volop door de auto. De juffrouw had ze al aardig wat vertelt zo te horen.
Tijdens de rondleiding waarbij de kinderen verkleed waren als ridder of jonkvrouw kwamen we in de kamer van Hugo de Groot. Natuurlijk was de beroemde boekenkist ook aanwezig. En daar gezeten rond die boekenkist werd de kinderen het verhaal van de ontsnapping van Hugo de Groot duidelijk door de rondleidster verteld.
En ze waren allemaal stil!
Geen verhaal dus van stoere ridders die gingen vechten en met schone jonkvrouwen trouwden en kleine riddertjes kregen. ( dit verhaal hoorde en zag ik ooit aan toen ik voor mijn werk in een school moest zijn).
Nee, gewoon de geschiedenis van Hugo de Groot op het niveau van kinderen van 5 jaar!
De gevangenneming en de ontsnapping.
En dat de kinderen iets hebben onthouden weet ik zeker. Sterker, vanavond aan tafel vertelde m’n zoon het verhaal van Hugo de Gjoot en dat Prins Maujits hem gevangen had genomen en dat hij iedere avond met zijn vrouw oefende hoe lang hij in die kist kon blijven zitten…..
Dat Hugo de Groot aan de zijde van Arminius stond en gevangen werd genomen omdat hij de staat hoger achtte dan het gezag van de kerk en een onvoorwaardelijk strijder was voor tolerantie in zijn dagen, daarvan hoop ik dat hij dit ooit nog vertellenderwijs krijgt te horen van een meester als dhr.Lucas of een docent als dr. Hage. En zo niet dat hij dit dan wil lezen in de enkele boeken van zijn vader.
En ik hoop dat hij over 20 jaar het nut van dit bezoek in zijn 5e levensjaar, ziet en er dankbaar voor is.
Het was een dag waarin ik me heb verheugd in de belangstelling van kinderen van 5 jaar voor een plaats waar onze geschiedenis is geschreven.
Soms heeft een conservatief burger een vleugje hoop voor de toekomst naar aanleiding van iets eenvoudigs als vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten