Citaat Trouw november 2005: "Kijkend naar al die inspanningen van zijn collega's die zichzelf via persoonlijke internetsites aan de kiezers proberen te verkopen, schijnt SGP'er Bas van der Vlies gemopperd te hebben: “Alle tijd die die lui besteden aan hun weblogs, kunnen ze beter steken in het bestuderen van het staatsrecht.“
In 2008 heeft van der Vlies toch de moeite genomen zijn dagelijkse bezigheden en beslommeringen aan het papier toe te vertrouwen.
Wellicht heeft hij daar tijd voor genomen omdat hij, samen met zijn fractievoorlichter, van alle 149 collega's absoluut de meeste kennis over staatsrecht al jaren tussen de oren heeft.
In deze wetenschap vergunnen we hem het bijhouden van een dagboek graag.
Het dagboek straalt de sfeer uit die we van Van der Vlies kennen. Behoudend, betrokken, huiselijk, familiair, kerkelijk actief en een deelgenoot van een groot old boys network. Vooral een old boys refo-network.
We lezen dit bijvoorbeeld op vrijdag 6 juni als hij op verzoek van de voorzitter van het college van bestuur van het Hoornbeeckcollege te Amersfoort aanwezig is bij de opening van de nieuwbouw. Deze voorzitter is opvallend genoeg tevens en dorpsgenoot, een mede-ambtsbroeder in de kerk van Van der Vlies, een huisvriend en hoofdbestuurslid van de SGP.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat hij buiten de SGP-kring geen contacten heeft en onderhoudt.
We kunnen lezen dat oud-Minister Cees Veerman bij hem langs komt in Maartensdijk, dat mevrouw Ouwehand van de PvdD familie in SGP kringen heeft en dat hij spreekt op diverse bijeenkomsten buiten de eigen achterban.
Als hij op 9 februari voor de Winteracademie te Utrecht moet spreken over "Religie in de politiek" heeft hij de indruk dat het niet lekker liep. Zijn citaten van dr. W. Aalders, prof. dr. Van Ruler en staatsman mr. Groen van Prinsterer gingen volgens hem "een beetje over de hoofden heen". Hij kon echter "zonder kleerscheuren met een bloemetje, een fles wijn en een boekenbon" naar huis.
Ook weet, bijna wekelijks, de seculiere media hem te vinden over tal van onderwerpen en schuift hij aan bij het radiopragramma Stand.nl.
Toch overheerst het old boys- refo network.
Zijn activiteiten buiten het kamerlidmaatschap (zie ook overzicht nevenfuncties in elsevier) centreren zich rond de Erdee-mediagroep (inderdaad: van het Reformatorisch Dagblad), zijn ambtelijk werk binnen de Hersteld Hervormde Kerk en bestuurs-en advieswerk voor het (voortgezet)reformatorisch onderwijs. In het dagboek komen we dan ook vele bekende namen tegen van predikanten, voorzitters, bestuursleden en opiniemakers uit de refokring. En met allemaal kan hij het erg goed vinden. Niet verwonderlijk natuurlijk voor een uiterst actieve man die met een enorme daadkracht aan het fundament heeft gestaan van menig stichting en instelling.
Hij zal nooit stelling nemen tegen opinies van de refo-predikanten.
Dat verdient enerzijds respect. Anderzijds komen we de visie van Bas van der Vlies zo nooit helemaal te weten. Of het nu ds. W. Visscher is die pleit voor de erkenning van de neutrale staat of dat het een broeder is die strijd voor het theocratisch gedachtengoed,het schip van Van der Vlies laveert er broederlijk tussendoor en omheen. Met vermoedelijk als doel: iedereen behouden binnen de partij.
Binnen de achterban is Bas van der Vlies dan ook een veel gevraagd spreker. Hij is per definitie één van de authentiekste heren binnen de refozuil. In politiek Den Haag is hij, zoals bekend, een alom gerespecteerde collega en kennisbron.
Het dagboek geeft allerlei belangrijke activiteiten en fijne ontmoetingen feitelijk weer. We komen helaas weinig persoonlijke visie in het dagboek tegen. Een scherpere stellingname komt naar voren in passages betreffende de rol van de CU binnen het kabinet. Ook in enkele citaten van prominente personen uit de geschiedenis welke hij instemmend gebruikt tijdens debatten of lezingen komen we iets meer te weten. Maar niets over interne discussies als vrouwenstandpunt of theocratie. De SGP heeft zoveel mooiers te vertellen is de leuze. Dat is waar. Maar waarom sluimert de discussie dan nog steeds intern over genoemde punten? En komt de "theocratie-commissie" al jarenlang bijeen?
Het ontbreken van de persoonlijke mening en een uitgesproken visie is jammer.
Wat had er mooier geweest als er diepere filosofische gedachten en ontwikkelingen van de persoon Van der Vlies en zijn partij aan het papier waren toevertrouwd?
Zoals we bij voorbeeld in de dagboeken van Andries Knevel wel innerlijke strijd, twijfel,vragen, ontwikkeling, verleden, heden en toekomst kunnen proeven.
Bij Van der Vlies echter niets van dit alles. Het blijft authentiek, gezellig en oppervlakkig. Niets nieuws onder de zon.
De gehele achterban zal hem herkennen in het dagboek.
Is er voor die achterban (en anderen) dan niets bijzonders te lezen?
Naar mijn idee niet.
Alhoewel;
Wie wist dat Bas van der Vlies enorm kon genieten van een "moderne" dodenmis?
Op dinsdag 22 januari lezen we lovende woorden over het Friestalige requiem voor het platteland. Het werd uitgevoerd tijdens de afscheidsreceptie van Ate Oostra, directeur-generaal van het ministerie van LNV.
De aria’s en duetten van het requiem werden gezongen door de kunstenaar en zanger Gerrit Breteler en de zangeres Miranda van Kralingen.
Samen zongen ze het duet "Doe't God ferdwùn út Jorwert ".
Bas van der Vlies heeft er, zo lezen we, enorm van genoten.
Citaat: "Enkele musici brengen een indrukwekkend requiem ten gehore. Gerrit Breteler, een Twenst-Friese dichter/ zanger, schreef het. Hij bezingt de omwenteling van het Friese platteland, daarbij geinspireerd door het bekende boek van Geert Mak: Hoe God verdween uit Jorwerd. Hij treedt er in op als solist, net als Miranda van Kralingen. Samen zingen zij in duet tegen de achtergrond van het vocaal ensemble Cantatrix en het Nieuw Philharmonisch Orkest. De heer Oostra stoort zich al jaren aan de verrommeling van het platteland en het verlies van het eigen karakter in niet-fysieke zin. Vandaar dat hij zich geboeid weet door 'Jorwert, in frysk requiem', dat vanavond bij deze speciale gelegenheid in premiere gaat. Inderdaad, zeer de moeite waard. In één woord: ongelofelijk! Zo mooi.
Ik ben veel langer gebleven dan de bedoeling was. Zoals trouwens alle anderen. Het is echt een receptie met leuke ontmoetingen, precies waarom recepties zo gewild en nuttig zijn. Bewindslieden, oud-bewindslieden, oud-collega's, de eminente zanger en zangeres. einde citaat.
Mooiere complimenten konden Gerrit en Miranda toch niet krijgen?
Voor een impressie van het requiem bij de bijeenkomst.
Kijk onderstaand filmpje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten