De afslag.

Er rijd een volkswagenbusje door het land. Achter het stuur zit een man met een geblondeerde kuif. Hij draait hard aan het stuurwiel, roert heftig heen en weer met de schakelpook en vliegt met een wilde vaart over de snelweg. De snelweg van de democratie.

Boven de weg hangen matrixborden die afwisselende teksten laten zien. “Matig uw snelheid” , “Hier invoegen” , “Na 2 uur rijden 15 minuten pauze”, afijn u kent ze wel. Echter de bestuurder van het volkswagenbusje leest ze niet en luistert er dus ook niet naar. Het gaspedaal wordt zelfs dieper ingetrapt. Naast de bestuurder zit een jonge modieus geklede vrouw. Nee, zij reageert niet zoals de meeste vrouwen die naast een wilde mannelijke bestuurder zitten. Zij blijft rustig zitten naast de blonde man en geeft hem al glimlachend af en toe een dropje. Een wit dropje. Want zwarte dropjes, daar houd de man naast haar niet van. En ook hoeft ze geen kaart te lezen. De man zet zelf zijn koers uit en de vrouw heeft het volste vertrouwen in hem en geeft hem af en toe een knipoog. Het doet haar zichtbaar goed om voorin het volkswagenbusje te zitten.

Het busje mindert wat vaart omdat de snelweg overgaat in een provinciale weg. En terwijl het vaart mindert komt naast het busje aan de linkerzijde een rode touringcar rijden. Op die touringcar staat reclame : “Uitzendbureau Zwart-Wit” voor al uw witwerkend personeel”. De blonde man in het volkswagenbusje kijkt opzij en leest de tekst. Hij glimlacht. Die glimlach gaat over in een gulle lach als hij ziet dat het de bus vol zit met gekopvoddende dames. Hij draaide zijn hoofd wat naar achteren en merkte naar zijn inzittenden op: “Kijk jongens, een bus met € 62.000,- belastingopbrengst en ze werken nog ook. Als deze dames in die fabriek aan het werk zijn vervuilen ze ook onze straat niet, twee vliegen in één klap”.

De vrouw en de mannen achter in het volkswagenbusje lachen hard en slaan elkaar op de schouders.
Hun blonde superchauffeur heeft het dan toch maar mooi voor elkaar. Achter in het busje zit Dion wat voor zich uit te dromen. Hij heeft een tijdje naar buiten zitten kijken om wat inspiratie op te doen over weilanden en koeien. Al snel ging hem dat vervelen. Hij zou wel nooit meer kennis krijgen dan de wetenschap dat melk uit een koe komt en dat grassportvelden groen zijn. Maar uit respect voor de blonde leider en zijn hart voor dieren en “de zaak van de blonde man” zit hij onvoorwaardelijk in het busje. Landbouw, welzijn en sport dat is zijn lust en zijn leven geworden. Ach ja, ze konden elkaar al jaren van de kapper, en dat schept toch een band weet je. We zullen niet alle mannen in het busje voor stellen. Ze hebben toch allemaal dezelfde pakken aan en (zo lijkt het althans) dezelfde visie op de reis die het volkswagenbusje maakt.

Echter wat ze niet weten is dat de man achter het stuur het soms ook niet meer precies weet. En als de blonde man dan in zo’n bui nog harder aan het stuur trekt, nog meer gas geeft en soms verscholen achter het dashboard zijn middelvinger opsteekt naar iedereen die buiten loopt; dan knikken de vrouw en de mannen allemaal instemmend –jah-.
Het is immers een zootje op de weg en in de kamers der democratie. Hoe lang het volkswagenbusje met deze man achter het stuur nog zal blijven rijden is ook onzeker. Want over enkele maanden staat de bestuurder voor de rechter. Tja, zo gaat dat op de snelweg der democratie. Wie te hard rijd moet voor de rechter verschijnen en loopt kans zijn rijbewijs kwijt te raken. Niet altijd even eerlijk maar het geschiedt wel op de weg der democratie.

En dan, terwijl het al begint te schemeren, op die provinciale weg waar dat volkswagenbusje met het meeuwtje op de achterklep rijdt is er opeens een afslag. Als je goed kijk zie je dat dat rood-wit-blauwe meeuwtje op de achterklep over een ichtusvisje heen is geplakt. Een ichtusvisje van de vorige eigenaar. Niet dat de blonde bestuurder iets tegen ichtusvisjes heeft, nee integendeel. Liever ichtusvisjes dan halve maantjes is zijn leus. Maar toch is zo’n visje te bekormpen. Daarom dat meeuwtje. Het meeuwtje van de grote vrijheid. Vrijheid voor iedereen behalve…..

Terug naar de afslag. De afslag waar het volkswagenbusje op af rijdt.
Er staat een bord bij de afslag met een dubbele pijl naar rechts en naar links én een plaatsnaam.

“OCHLOCRATIA” 5 km.

Achter in het busje slapen de meeste mannen. Hero neemt alvast een drinkontbijt. Dion zoekt nu geen koeien maar sterren.
En de vrouw, Fleur, lacht hard om de grappen van de blonde man.

Het busje mindert vaart en neemt, terwijl de avond is gevallen over landerijen, dorpen en steden, de afslag. Een onbekende en chaotische toekomst tegemoet.
Achter het volkswagenbusje rijdt een lange sliert met het volk in allerlei wagentjes. Het volk steekt triomfantelijk massaal de duim omhoog.

Een nieuw bord nadert.
“OCHLOCRATIA” 3 km.

Komt er nog een afslag voordat de laatste 3 km. er op zit?



.