Duurzaamheid in de context van Maatschappelijk verantwoord ondernemen.
Afgelopen jaren kwam ik de vraag naar het duurzaam ondernemen van ons bedrijf steeds vaker tegen. En in de tenders waarvoor wij op dit moment rekenen en schrijven zie ik dat het gebruik van de termen "duurzaamheid" en "Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen" (MVO) een exorbitante groei doormaakt.
Misschien heeft de mooie en warme zomer afgelopen maanden meegewerkt aan een verhoging van de broeikasgraadmeter van ambtenaren en inkopers.
Feit is dat we als dienstverlenende bedrijven niet alleen moeten laten zien dat we maatschappelijk verantwoord én vooral duurzaam ondernemen maar het vooral ook moeten vercommercialiseren. Marketingsbureau's inschakelen, mooie verhalen schrijven in plannen van aanpak; kortom onze klanten en onze sales-leads moeten we overdonderen met ons bewust zijn van en handelen naar duurzaam ondernemerschap.
En daar zit wat mij betreft de crux.
De vercommercialisering van duurzaamheid en MVO.
Als wij ondernemen in de wetenschap dat we de Schepping in stand moeten houden voor onze kinderen en kleinkinderen (goed rentmeesterschap). Als wij ondernemen in de wetenschap dat onze verantwoordelijkheid verder reikt dan de aandelen,villa, auto en vakantie. Als wij ondernemen in de geest van afhankelijkheid en gedeelde verantwoordelijkheid dan bemerkt onze client dat als het goed is in onze handel, wandel, daden en spraak. Dan is het streven naar een evenwicht tussen People, Planet en Profit primair aanwezig. Natuurlijk romantiseer ik het nu, maar de hype waarin we nu zitten zwakt de resultaten eerder af dan dat het de duurzaamheid stimuleert.
Daar zijn geen grote marketingacties voor nodig.
Daar zijn geen surrealistische ideeen voor nodig.
Een universitair geschoolde vakgenoot- ik schaam me ervoor- stelde vorig jaar voor om klavertjes te zaaien in de straatvoegen zodat er geen onkruidbestrijding meer nodig was en een andere concullega heeft zijn personeel rondlopen in t-shirts die op de composthoop neergegooid kunnen worden. Ach ja... je moet het maar kunnen verzinnen om het vakblad te willen halen.
En wij hoeven toch niet het boek en de film van William McDonough en Michael Braungart (Cradle tot Cradle) aan ons personeel te geven om milieubewust te gaan werken?
Maar de (meestal) vaktechnisch onwetende inkoper wil wel cradle to cradle verhalen op papier zien. Nu werken wij al vele jaren duurzaam, milieuvriendelijk en maatschappelijk verantwoord. Wij investeren in milieuvriendelijke machines, wij knippen taxushagen voor de kankerbestrijding en wij hebben bijna het ISO 14001- milieumanagementsysteemcertificaat aan de muur hangen naast de 6 andere certificaten op het gebied van kwaliteit, veiligheid en duurzame procesvoering.
Dus zo'n verkoopverhaaltje over duurzaamheid en MVO is voor ons a simple matter of commerce geworden. Ook zonder duur marketingbureau komen wij daar als mkb-er wel uit.
Het mooie is dan ook dat in deze omgekeerde weg het simpel en eenvoudig is om te laten zien wat we doen en te laten horen wat we al deden.
Afgelopen zaterdag stond er een prachtige parodie op duurzaam ondernemen van Jaffe Vink (van letter & geest en Opinio, weet u nog?) in het NRC Handelsblad. "Duurzaamheid", het spookwoord van de groene gekte", aldus Jaffe Vink. Helaas staat het artikel niet online. Hier wat korte citaten uit het artikel.
Kortom, laten we elkaar niet gek maken over duurzaamheid.
Duurzaamheid betekent dat de groei van de economie niet ten koste mag gaan van het milieu. Ik heb liever redelijke, milieuvriendelijke ondernemers en politici die verantwoordelijk ondernemen dan in pak gehesen geitewollensokken die totaal geen rekening willen houden met de economie.
Zolang de Ikea-terreinen nog vol staan met auto's van moderne purchasers en ambtenaren om goedkope meubels te kopen die na 2 jaar weer worden weggegooid is mijn oma met haar Franse jachtkast van 150 jaar oud duurzamer bezig dan alle multinationals bij elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten