Niet op de handen blijven zitten
Vandaag, op de dag van hun 75 jarig bestaan, publiceren de SGP jongeren hun jubileumbundel ”Bruggenbouwers”. Gelijkertijd met de verschijning van dit jubileumboek vernemen we in de pers dat "Wilders in trek is bij de SGP-jongeren". lees artikel Elsevier
De ontwikkelingen bij de SGP-jeugd staan niet stil. De jeugdwerkadviseur en de voorzitter gaan "de kussen opschudden". Het werd een keer tijd ook. De spagaat tussen pragmatisme em getuigenis is bijna onhoudbaar geworden. De discussies over godsdienst -en gewetensvrijheid, vrouw in de politiek, aanvaarding van seculiere staat wel of niet, de opinie van een vooraanstaande gereformeerde predikant die pleitte voor aanvaarding van een seculiere staat. Dezelfde predikant, die de seculiere-liberale samenleving veel gevaarlijker acht dan de islamisering. ( hoe komt de man erbij.... ik heb nog nooit een liberaal naar het zwaard zien grijpen) En zo kunnen we nog even doorgaan. Het wordt en werd er allemaal niet duidelijker op.
Tja het bericht dat 30 % van de SGP jeugd vind dat Wilders de christelijke cultuur beschermt zal menig SGP-er verontrusten.
Wellicht dat deze jongeren niet op de hoogte zijn van 2 moties welke afgelopen week zijn ingediend door de PVV van Wilders. Ik wijs op de motie betreffende de koopzondagen en de motie betreffende de homo-militairen op de gay-pride. Weinig christelijks kenmerkte deze moties.......
Afijn , feit is wel dat Wilders de christelijk, joodse en niet te vergeten humanistische traditie van Nederland wil bewaren. Dit onderschrijf ik dan ook van harte, al zal een rechtgeaarde SGP-er het "humanistische aspect " weg willen laten.
Interessant is om nu te weten te komen wat de SGP jeugd naar Wilders drijft. De tijd ontbreekt me daar nu veel over neer te schrijven. Feit zal zijn dat Wilders zich expliciet, onvoorwaardelijk uitspreekt tegen alles wat naar de Islam riekt. Dit spreek calvinistische jongeren aan!
Als Kees van de Staaij (SGP) hetzelfde zegt in een minder helder en confronterend vocabulaire of zelfs met beter onderbouwde argumenten, komt het minder goed over bij de jeugd. Wilders spreek de taal van de straat. Ook al prefereer ik fatsoenlijker taalgebruik, Wilders spreekt in zijn anti-islam campagne toch velen meer naar de mond en spreekt de waarheid zonder oplossingen.
Toch heb ik van de PVV nog nooit een goed beargumenteerde Islam-nota gezien en van de SGP wel.
(Islamnota sgp)
Het grootste probleem wat de SGP mijns inziens in het Islamdebat heeft is dat zij worstelt met de (interne) strijd tussen en over godsdienstvrijheid, gewetensvrijheid, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van onderwijs. Voor Wilders zijn dit allemaal geen issues, geen discussies en geen drempels. Wilders is voor vrijheid van onderwijs maar TEGEN Islamitische scholen. Wilders is voor de bouw van kerken maar TEGEN de bouw van moskees. Wilders is onvoorwaardelijk tegen alles van de Islam. De SGP komt dan vaak in conflict met hun eigen kerken, scholen (PC en refo) enz. En uit eigen lijfsbehoud wordt dan soms voor een moskee gestemd of voor een islamitische school. De uiterst rechtse flank van de SGP gooit dan weer de knuppel in het hoenderhok met verwijten dat men ( kamer-en raadsleden) niet handelt en getuigd naar artikel 36 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis en naar de anti paapse oprichters van de partij; ds. Kersten en Zandt. Kortom weer interne verdeeldheid en het spagaatgevoel nog groter. Waar moet men heen?
Terug naar het intervieuw vandaag in het RD met de twee SGP-jongeren. Goed initiatief om , met behoud van een aantal beginselen, het bed eens wat op te gaan schudden en te stoppen met achterhoedegevechten en interne partijpolitiek. Ik zou de SGP en de SGPjongeren 2 dingen willen zeggen :
1. Maak een keuze voor getuigenispolitiek of pragmatische politiek.
// Kies voor het laatste en probeer eens met mensen buiten de partij na te denken over een democratie gestoeld op een deugdenethiek vanuit De Bijbel en de klassieke filosofen. U zult verbaasd staan van de overeenkomsten, en behoed ons land wellicht voor een totale ochlocratie.
2. Wordt helder en concreter in het Islam en Integratiedebat. Maak heldere- zwart -wit- keuzes, daar heeft zowel de jeugd als de ouderen behoefte aan. En spaar niet de kool en de geit uit eigen lijfsbehoud.
// De Islamnota is daar een goede aftrap van geweest, al werd het daarna stil en hoor ik de SGP dominee uit Amersfoort steeds vaker in de media over het gevaar der seculieren roepen......de seculiere staat maar te erkennen en met moslims tegen de secularisatie ten strijde trekken. ( daarover een andere keer meer)
Ik wens de SGP jongeren veel succes met het opstellen van hun beginselverklaring met daarin hun politiek-filosofische visie.
24 januari 2009
21 januari 2009
Obama
Gisteren met veel belangstelling de inauguratie van Barack Obama gezien. Ik moet u eerlijk bekennen dat ik het geen straf vind om naar deze man te luisteren. Los van de inhoud kan een zekere sprekersgave deze man niet ontzegd worden. Qua inhoud miste ik iets wat ik wel verwacht had: Charismatische en grootse uitspraken waarin de beloofde Change ontuitwisselijk in mijn geheugen gegrift zou blijven staan.
Ook twijfelde ik al afgelopen maanden maar nu weet ik toch wel zeker dat Obama geen "linkse rakker" is , zoals zovele Europeanen en Nederlanders dachten en hoopten.
Ik heb onze linkse broeders namelijk niet zo vaak horen refereren aan de eigen verantwoordelijkheid van hun leven en bestaan. Ook al klinken wellicht de volgende woorden wat algemeen, ze kwamen me niet onsympathiek over......
Onze uitdagingen kunnen dan nieuw zijn. De middelen waarmee we er tegen vechten kunnen nieuw zijn. Maar die waarden waarop ons welslagen berust –– hard werken en eerlijkheid, moed en eerlijk spel, tolerantie en nieuwsgierigheid, loyaliteit en patriottisme – dat zijn oude waarden. Ze zijn de waarheid. Ze liggen aan de basis van de stille kracht van de vooruitgang door onze hele geschiedenis.
Amerika gaat langs de rand van de afgrond. Zeg nu niet dat dit allemaal de schuld van G.W. Bush is. De Amerikanen die vele jaren hun credit cards hebben laten schuiven, de banken en de bedrijven zijn zelf voor het grootste deel verantwoordelijk voor de toestand waarin het land verkeert. Egoisme, zelfverrijking en materialisme vierden de boventoon in veler leven en in the big business.
Zonder zelfreflectie van het volk en van de business gaat Obama het niet redden. Ook dat kwam indirect naar voren.
Aan de andere zijde vraag ik mij af of de Obama-aanhang dit zich wel genoeg realiseert. In het democratische kamp is van oudsher wel minder vechtersmentaliteit dan bij Reagan en zijn opvolgers.
Over een jaar weten we hoe de Amerikaanse vlag erbij hangt, en hoe gerust Obama nog op zijn chair in the White House zit.
desalniettemin wens ik als volbloed Mc Cain/ Palin- aanhanger de eerste zwarte President van de United States of America veel succes en zegen bij zijn zware taak.
PS Heel erg jammer dat een van zijn eerste daden verruiming van de abortuswet zal zijn. Zo zullen er meerdere christelijk-conservatieve waarden en deugden door Obama aan de kant worden geschoven de komende jaren. Dit ondanks zijn handoplegging op DE BIJBEL , die heldere geboden hierover bevat.
Ook twijfelde ik al afgelopen maanden maar nu weet ik toch wel zeker dat Obama geen "linkse rakker" is , zoals zovele Europeanen en Nederlanders dachten en hoopten.
Ik heb onze linkse broeders namelijk niet zo vaak horen refereren aan de eigen verantwoordelijkheid van hun leven en bestaan. Ook al klinken wellicht de volgende woorden wat algemeen, ze kwamen me niet onsympathiek over......
Onze uitdagingen kunnen dan nieuw zijn. De middelen waarmee we er tegen vechten kunnen nieuw zijn. Maar die waarden waarop ons welslagen berust –– hard werken en eerlijkheid, moed en eerlijk spel, tolerantie en nieuwsgierigheid, loyaliteit en patriottisme – dat zijn oude waarden. Ze zijn de waarheid. Ze liggen aan de basis van de stille kracht van de vooruitgang door onze hele geschiedenis.
Amerika gaat langs de rand van de afgrond. Zeg nu niet dat dit allemaal de schuld van G.W. Bush is. De Amerikanen die vele jaren hun credit cards hebben laten schuiven, de banken en de bedrijven zijn zelf voor het grootste deel verantwoordelijk voor de toestand waarin het land verkeert. Egoisme, zelfverrijking en materialisme vierden de boventoon in veler leven en in the big business.
Zonder zelfreflectie van het volk en van de business gaat Obama het niet redden. Ook dat kwam indirect naar voren.
Aan de andere zijde vraag ik mij af of de Obama-aanhang dit zich wel genoeg realiseert. In het democratische kamp is van oudsher wel minder vechtersmentaliteit dan bij Reagan en zijn opvolgers.
Over een jaar weten we hoe de Amerikaanse vlag erbij hangt, en hoe gerust Obama nog op zijn chair in the White House zit.
desalniettemin wens ik als volbloed Mc Cain/ Palin- aanhanger de eerste zwarte President van de United States of America veel succes en zegen bij zijn zware taak.
PS Heel erg jammer dat een van zijn eerste daden verruiming van de abortuswet zal zijn. Zo zullen er meerdere christelijk-conservatieve waarden en deugden door Obama aan de kant worden geschoven de komende jaren. Dit ondanks zijn handoplegging op DE BIJBEL , die heldere geboden hierover bevat.
19 januari 2009
Leestip
Verder nog een andere leestip in het kader van de lezing over de toekomst van de Democratie.
HJ Schoo Republiek van Vrije burgers. Het onbehagen in de democratie
Lezing Spruyt Verzetsmuseum Gouda
Afgelopen donderdagavond ben ik bij de lezing van Bart Jan Spruyt geweest in het Goudse verzetsmuseum. Verschillenden mailden mij voor een verslag van deze avond.
Als u/jij de moeite neemt om onderstaande essay van Spruyt te lezen heb je de strekking van de avond te pakken. Met name de 5 klassieke kenmerken van de democratie stonden centraal. De lezing aanhorende ontkwam ikzelf niet aan de conclusie om te denken dat we momenteel inderdaad in een ochlocratie zitten i.p.v. een democratie.
Laat onderstaande maar eens op je inwerken:
In een ochlocratie is vrijheid niet meer dan de eis om te kunnen doen en te kunnen zeggen wat men wil doen of zeggen omdat men dat leuk en lekker vindt en daarom ook goed. Vanuit het perspectief van een gezonde democratie is het vrijheidsbegrip in een ochlocratie ontaard in vrijblijvendheid en vrijpostigheid, wetteloosheid, ongebondenheid, onverantwoordelijkheid......
en
In een ochlocratie verandert het taalgebruik: deugden worden ondeugden, ondeugden deugden. Wat onder gewone omstandigheden normaal is, krijgt in een ochlocratie een nieuwe, depreciërende benaming.
( lees verder in het essay)
Op de vraag wanneer in de Nederlandse geschiedenis de meest ideale omstandigheden waren voor de juiste democratie kwam Spruyt uit op de periode ergens tussen "de komst van de WC en het ontstaan van Veronica"...........
Het was een fijne avond met, ook na afloop, goede gesprekken met collega-conservatieven of medeburgers "die eens wilden weten hoe een conservatief tegen de democratie aankijkt".
ConservatieForever zal proberen weer wat tijd te vinden om zich in de grote Klassiekers nader te gaan verdiepen.
Essay:
Overgenomen van: bartjanspruyt.blogspot.com/search/label/democratie
13.9.08
Leven wij nog in een democratie?
De coalitiepartijen houden elkaar krampachtig vast om verkiezingen en daarmee een onregeerbaar land te voorkomen. Nu het politieke centrum leeg loopt en de vleugels zowel op links als op rechts sterk blijven, is de verwarring groot. Maar dat hoeft helemaal niet. Want wat we nu met verbazing bezien, is 2500 jaar geleden al beschreven in de teksten van klassieke politiek filosofen (die trouwens ook de remedie kenden).
Dinsdag is het Prinsjesdag, dan leest de koningin de Troonrede weer voor en presenteert het kabinet alle plannetjes en de begroting voor het komende jaar. Ons is geen hete herfst in het vooruitzicht gesteld, en daarom zouden we het misschien eens niet over die plannetjes en de ‘inkomensplaatjes’ moeten hebben, maar over de belangrijkste vraag die we ons kunnen stellen: is, bij het begin van het nieuwe politieke seizoen, ons systeem nog op orde? Leven we nog in een democratie, of glijden we langzaam en bijna onopgemerkt af naar een situatie die daar wel op lijkt maar er eigenlijk het einde van is? Wat zijn de voorwaarden waaronder een parlementaire democratie goed kan functioneren, en zijn die in Nederland nog aanwezig?
Het antwoord op de vraag of wij nog in een democratie leven, lijkt nogal voor de hand te liggen. Natuurlijk! We hebben als hoogste politieke orgaan een parlement, een Eerste en Tweede Kamer der Staten-Generaal, waar door het volk gekozen politici onze zaken behartigen en bij meerderheid van stemmen over ja en nee, goed en fout beslissen. Wij kiezen en kunnen worden gekozen, onze stem is beslissend. Wij, het volk, regeren.
Tegelijk is het mogelijk verschijnselen van verval in onze democratische rechtsstaat aan te wijzen. De Leidse hoogleraar Paul Cliteur heeft zelfs een heel boek Tegen de decadentie geschreven, en had het toen over zaken als de bedreiging van de vrijheid van meningsuiting, misverstanden over de ‘rechterlijke onafhankelijkheid’ en de preoccupatie met rechten waardoor politici stelselmatig veel te hoge verwachtingen bij de bevolking wekken. Verontrustender is misschien nog wel de kritiek van de vroegere adjunct-hoofdredacteur van de Volkskrant, H. J. Schoo (1945 – 2007), die van mening was dat Nederland sinds de ontzuiling niet langer over een stabiel politiek systeem beschikt. De politieke elite heeft geen binding meer met een herkenbare achterban, is vervreemd geraakt van de levens en opvattingen van de kiezers en denkt tegelijk voor het eigen bestwil van die kiezers te handelen. Die kinderlijke behandeling was ‘de broedstoof’ voor ‘de revolte der burgers’ die in 2002 uitbrak.
We kunnen ons afvragen of deze verschijnselen (het verval van de instituties van de democratische rechtsstaat) de oorzaak van de huidige politieke malheur zijn of de symptomen van dieper liggende (culturele) verschijnselen. In de klassieke interpretatie van ‘democratie’ – en daar wil ik het hier over hebben - moet aan een aantal nadere voorwaarden zijn voldaan voordat er van democratie sprake kan zijn. Wanneer die voorwaarden ontbreken is er geen sprake van een democratie maar van een ochlocratie, regeert niet het volk maar de massa, leven wij niet in een democratische orde maar in een staat van anarchie waarin de massa, vroeg of laat, om een Grote Leider gaat roepen om de chaos te beteugelen en de orde te herstellen.
Wanneer ik het over de ‘klassieke interpretatie’ heb, dan bedoel ik dat zo letterlijk mogelijk. In de geschriften van Griekse denkers en schrijvers als Thucydides, Plato, Aristoteles, Isocrates en Polybius komen we beschouwingen tegen over de overgang van democratie (regering door het volk) naar iets anders, dat soms anarchie heet, soms (bij Polybius) ochlocratie, d.w.z: de regering door de massa (ochlos), of soms zelfs cheirocratie, de heerschappij van de vuist, oftewel het vuistrecht. In die overgangsfase verandert de sociale en morele zowel als de institutionele huishouding van een samenleving zodanig dat een gezond politiek systeem (democratie) plaats maakt voor een gevaarlijke fase van chaos en anarchie waarin de tirannieke verleiding levensgroot op de loer ligt.
Wanneer we de verschijnselen die deze overgang kenmerken – zoals beschreven door genoemde auteurs – op een rijtje zetten, dan komen we tot de volgende opsomming:
• In een democratie worden bepaalde tradities in ere gehouden, in een ochlocratie niet meer. ‘Alleen daar waar het als traditie geldt de goden te vrezen, de ouders te eren, oudere mensen te respecteren en de wetten te gehoorzamen, wanneer onder zúlke voorwaarden de wil van de meerderheid beslist, mag men van democratie spreken’, schrijft Polybius.
• In een democratie is een geheel ander vrijheidsbegrip in zwang dan in een ochlocratie. In een gezonde democratie wordt vrijheid gedefinieerd als het recht om te doen wat men behoort te doen. In een ochlocratie is vrijheid niet meer dan de eis om te kunnen doen en te kunnen zeggen wat men wil doen of zeggen omdat men dat leuk en lekker vindt en daarom ook goed. Vanuit het perspectief van een gezonde democratie is het vrijheidsbegrip in een ochlocratie ontaard in vrijblijvendheid en vrijpostigheid, wetteloosheid, ongebondenheid, onverantwoordelijkheid.
• In een ochlocratie verandert het taalgebruik: deugden worden ondeugden, ondeugden deugden. Wat onder gewone omstandigheden normaal is, krijgt in een ochlocratie een nieuwe, depreciërende benaming. Wat normaal ‘overmoedig’ heet, heet in een ochlocratie ‘dapper’; wat normaal ‘prudent’ is, wordt ineens ‘laf’. De schaamte wordt een ‘stommeling die moet worden verbannen’. Wie onbeschaamd is, heet moedig. Wie zichzelf beheerst, is een lafaard. Geen maat kunnen houden, is het echte leven. Anarchie wordt vrijheid zonder meer.
• In de chaos die ontstaat door deze herwaardering van alle waarden, staan politici op die zich als sterke man presenteren en die met voorbijzien aan bestaande wetten de orde zullen herstellen. Wat voor soort man is dat? Zo’n man is de verongelijkte, want voorheen buitengeslotene, en klassieke vrijheden en gelijke rechten zijn voor hem niet zo belangrijk meer als dat zij in de voorafgaande periode van de democratie waren. Bij Polybius heet hij ambitieus en onverschrokken, iemand die uitgesloten is geweest van eervolle functies in de politiek en die het volk misleidt en door het volk wordt gebruikt om een alleenheerschappij te vestigen.
• Want uiteindelijk is ochlocratie oftewel anarchie niet meer dan een tussenfase in de eeuwige cyclus van regeringsvormen, in dit geval tussen de regeringsvorm van de democratie en de alleenheerschappij die (op haar beurt) weer in despotie en tirannie ontaardt.
Het staat iedereen natuurlijk vrij zich hardop af te vragen waarom wij ons iets gelegen zouden moeten laten liggen aan de opvattingen van klassieke politiek filosofen die al zo’n 2500 jaar dood zijn. Maar wie de afgelopen jaren de Nederlandse politiek heeft gevolgd en daarna kennis neemt van deze klassiek theorie, moet haast wel geraakt worden door de frappante overeenkomsten. In een samenleving waarin – om het iets eigentijdser met de woorden van de Poolse filosoof Leszek Kolakowski te zeggen – het sacrale in de zin van het besef van het heilige is verdwenen, waarin men is gaan geloven dat de duivel verlost kan worden (m.a.w.: waarin het kwaad als iets tijdelijks en geneesbaars wordt gezien en het geloof in de utopie mogelijk wordt), waarin de band met het gegevene en gewordene (om die reden) is doorgesneden, waarin het samenleven niet meer wordt beleefd als een verbond tussen de levenden, de doden en de nog niet geborenen, en waarin de ongeschreven wetten niet meer in het menselijk hart gegrift staan, daar is het culturele fundament onder de democratische rechtsstaat verkruimeld en zo goed als volledig verdwenen.
Op de morele en sociale anarchie die daarvan het gevolg is (door sommigen verdedigd als de grote verworvenheden van 1968), hebben de grote constituerende partijen van de Nederlandse politiek (CDA, PvdA, VVD) geen antwoord. Dat is om meerdere redenen logisch. In de eerste plaats wel omdat een ochlocratie de regering van de massamens is, en de massamens is de gemiddelde mens. Ook de leden van onze elite behoren tot die categorie en vormen daarom in feite geen elite.
In de tweede plaats valt de periode van de morele en sociale anarchie in Nederland uitgerekend samen met een periode van immigratie en de grote kwestie van de integratie van (vooral islamitische) nieuwkomers. Dat is een grote culturele kwestie waar de leiders van de traditionele politieke partijen niet voor zijn opgeleid. Die kunnen heel goed met elkaar om een tafel gaan zitten om hier een procentje te plussen en daar wat te minderen om de inkomensplaatjes rond te krijgen (zoals we a.s. dinsdag ongetwijfeld weer zullen zien), maar zijn niet de virtuozen die in staat zijn een visie op cultuur en identiteit te verwoorden. Bovendien zijn hun partijen ontstaan op grond van een fundamentele overeenstemming over hele andere zaken, en zal een interne discussie over immigratie en integratie alleen maar tot verdeeldheid leiden, zoals we bij de VVD en de PvdA al hebben gezien. Om scheuringen te voorkomen zwijgt men liever, en laat men de spanningen oplopen.
Het politieke centrum is leeg en ‘benauwd’, zoals (zelfs) het CDA het deze week heeft uitgedrukt. PvdA, VVD en CDA zijn samen niet eens meer goed voor een Kamermeerderheid. Op de vleugels hebben zich politici gemanifesteerd die op z’n minst doen denken aan de soort die Polybius in een enkele zin typeerde. In de persoon van Rita Verdonk dient zich een ijzeren dame aan die het leiderschap ontging en die als volkstribuun de wil van de meerderheid tot wet wil verheffen. In de persoon van Geert Wilders – ook al verworpen door het establishment - hebben we te maken met een paniekconservatief die met voorbijzien van wetten en grondrechten de orde wil komen herstellen, en zichzelf en zijn zaak - in een merkwaardige combinatie van narcisme en demagogie - aankondigt in bewoordingen die van een anti-klassieke flinkheid getuigen.
De middelmaat van het centrum en het vigerende populisme kunnen alleen worden bestreden door een nieuwe elite die weer durft te moraliseren. Want zoveel is wel duidelijk als we de oude, klassieke analyse van ons huidige politieke klimaat serieus nemen: deze crisis is niet met wat politieke maatregelen en met wat geschuif in de diverse begrotingen op te lossen. Het gaat hier om een kwestie die Frits Bolkestein (het type politicus dat we meer dan ooit nodig hebben) als laatste heeft benoemd, in een artikel uit 1994: het belang om het culturele fundament onder de democratische rechtsstaat en de vrije markt te bewaren, om ‘de deugdzaamheid die het voortbestaan van vrijheid, gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid moet garanderen’.
De verwerping van deze agenda door de VVD heeft het befaamde gat op rechts geschapen.
We moeten dus weer moraliseren, schreef Bolkestein. De al eerder genoemde HJ Schoo viel hem hierin nadrukkelijk bij, in een artikel waarin hij een pleidooi hield voor een terugkeer naar ‘authentiek, ongezouten moraliseren’, want ‘bezield, verfijnd moraliseren is een teken van grote beschaving’ (de Volkskrant, 29 december 2006, in een recensie van een ‘mooi en liefdevol’ boek van de Amerikaanse historica Gertrude Himmelfarb).
Want uiteindelijk gaat het in samenleving en politiek om Selbstzwang, om ‘in vrijheid ontwikkelde zelfbeheersing’, als noodzakelijke basis van het goede burgerschap dat alleen de verwording van democratie tot ochlocratie kan voorkomen.
*) Een ingekorte versie van dit essay verscheen op zaterdag 13 september 2008 in de Volkskrant.
Als u/jij de moeite neemt om onderstaande essay van Spruyt te lezen heb je de strekking van de avond te pakken. Met name de 5 klassieke kenmerken van de democratie stonden centraal. De lezing aanhorende ontkwam ikzelf niet aan de conclusie om te denken dat we momenteel inderdaad in een ochlocratie zitten i.p.v. een democratie.
Laat onderstaande maar eens op je inwerken:
In een ochlocratie is vrijheid niet meer dan de eis om te kunnen doen en te kunnen zeggen wat men wil doen of zeggen omdat men dat leuk en lekker vindt en daarom ook goed. Vanuit het perspectief van een gezonde democratie is het vrijheidsbegrip in een ochlocratie ontaard in vrijblijvendheid en vrijpostigheid, wetteloosheid, ongebondenheid, onverantwoordelijkheid......
en
In een ochlocratie verandert het taalgebruik: deugden worden ondeugden, ondeugden deugden. Wat onder gewone omstandigheden normaal is, krijgt in een ochlocratie een nieuwe, depreciërende benaming.
( lees verder in het essay)
Op de vraag wanneer in de Nederlandse geschiedenis de meest ideale omstandigheden waren voor de juiste democratie kwam Spruyt uit op de periode ergens tussen "de komst van de WC en het ontstaan van Veronica"...........
Het was een fijne avond met, ook na afloop, goede gesprekken met collega-conservatieven of medeburgers "die eens wilden weten hoe een conservatief tegen de democratie aankijkt".
ConservatieForever zal proberen weer wat tijd te vinden om zich in de grote Klassiekers nader te gaan verdiepen.
Essay:
Overgenomen van: bartjanspruyt.blogspot.com/search/label/democratie
13.9.08
Leven wij nog in een democratie?
De coalitiepartijen houden elkaar krampachtig vast om verkiezingen en daarmee een onregeerbaar land te voorkomen. Nu het politieke centrum leeg loopt en de vleugels zowel op links als op rechts sterk blijven, is de verwarring groot. Maar dat hoeft helemaal niet. Want wat we nu met verbazing bezien, is 2500 jaar geleden al beschreven in de teksten van klassieke politiek filosofen (die trouwens ook de remedie kenden).
Dinsdag is het Prinsjesdag, dan leest de koningin de Troonrede weer voor en presenteert het kabinet alle plannetjes en de begroting voor het komende jaar. Ons is geen hete herfst in het vooruitzicht gesteld, en daarom zouden we het misschien eens niet over die plannetjes en de ‘inkomensplaatjes’ moeten hebben, maar over de belangrijkste vraag die we ons kunnen stellen: is, bij het begin van het nieuwe politieke seizoen, ons systeem nog op orde? Leven we nog in een democratie, of glijden we langzaam en bijna onopgemerkt af naar een situatie die daar wel op lijkt maar er eigenlijk het einde van is? Wat zijn de voorwaarden waaronder een parlementaire democratie goed kan functioneren, en zijn die in Nederland nog aanwezig?
Het antwoord op de vraag of wij nog in een democratie leven, lijkt nogal voor de hand te liggen. Natuurlijk! We hebben als hoogste politieke orgaan een parlement, een Eerste en Tweede Kamer der Staten-Generaal, waar door het volk gekozen politici onze zaken behartigen en bij meerderheid van stemmen over ja en nee, goed en fout beslissen. Wij kiezen en kunnen worden gekozen, onze stem is beslissend. Wij, het volk, regeren.
Tegelijk is het mogelijk verschijnselen van verval in onze democratische rechtsstaat aan te wijzen. De Leidse hoogleraar Paul Cliteur heeft zelfs een heel boek Tegen de decadentie geschreven, en had het toen over zaken als de bedreiging van de vrijheid van meningsuiting, misverstanden over de ‘rechterlijke onafhankelijkheid’ en de preoccupatie met rechten waardoor politici stelselmatig veel te hoge verwachtingen bij de bevolking wekken. Verontrustender is misschien nog wel de kritiek van de vroegere adjunct-hoofdredacteur van de Volkskrant, H. J. Schoo (1945 – 2007), die van mening was dat Nederland sinds de ontzuiling niet langer over een stabiel politiek systeem beschikt. De politieke elite heeft geen binding meer met een herkenbare achterban, is vervreemd geraakt van de levens en opvattingen van de kiezers en denkt tegelijk voor het eigen bestwil van die kiezers te handelen. Die kinderlijke behandeling was ‘de broedstoof’ voor ‘de revolte der burgers’ die in 2002 uitbrak.
We kunnen ons afvragen of deze verschijnselen (het verval van de instituties van de democratische rechtsstaat) de oorzaak van de huidige politieke malheur zijn of de symptomen van dieper liggende (culturele) verschijnselen. In de klassieke interpretatie van ‘democratie’ – en daar wil ik het hier over hebben - moet aan een aantal nadere voorwaarden zijn voldaan voordat er van democratie sprake kan zijn. Wanneer die voorwaarden ontbreken is er geen sprake van een democratie maar van een ochlocratie, regeert niet het volk maar de massa, leven wij niet in een democratische orde maar in een staat van anarchie waarin de massa, vroeg of laat, om een Grote Leider gaat roepen om de chaos te beteugelen en de orde te herstellen.
Wanneer ik het over de ‘klassieke interpretatie’ heb, dan bedoel ik dat zo letterlijk mogelijk. In de geschriften van Griekse denkers en schrijvers als Thucydides, Plato, Aristoteles, Isocrates en Polybius komen we beschouwingen tegen over de overgang van democratie (regering door het volk) naar iets anders, dat soms anarchie heet, soms (bij Polybius) ochlocratie, d.w.z: de regering door de massa (ochlos), of soms zelfs cheirocratie, de heerschappij van de vuist, oftewel het vuistrecht. In die overgangsfase verandert de sociale en morele zowel als de institutionele huishouding van een samenleving zodanig dat een gezond politiek systeem (democratie) plaats maakt voor een gevaarlijke fase van chaos en anarchie waarin de tirannieke verleiding levensgroot op de loer ligt.
Wanneer we de verschijnselen die deze overgang kenmerken – zoals beschreven door genoemde auteurs – op een rijtje zetten, dan komen we tot de volgende opsomming:
• In een democratie worden bepaalde tradities in ere gehouden, in een ochlocratie niet meer. ‘Alleen daar waar het als traditie geldt de goden te vrezen, de ouders te eren, oudere mensen te respecteren en de wetten te gehoorzamen, wanneer onder zúlke voorwaarden de wil van de meerderheid beslist, mag men van democratie spreken’, schrijft Polybius.
• In een democratie is een geheel ander vrijheidsbegrip in zwang dan in een ochlocratie. In een gezonde democratie wordt vrijheid gedefinieerd als het recht om te doen wat men behoort te doen. In een ochlocratie is vrijheid niet meer dan de eis om te kunnen doen en te kunnen zeggen wat men wil doen of zeggen omdat men dat leuk en lekker vindt en daarom ook goed. Vanuit het perspectief van een gezonde democratie is het vrijheidsbegrip in een ochlocratie ontaard in vrijblijvendheid en vrijpostigheid, wetteloosheid, ongebondenheid, onverantwoordelijkheid.
• In een ochlocratie verandert het taalgebruik: deugden worden ondeugden, ondeugden deugden. Wat onder gewone omstandigheden normaal is, krijgt in een ochlocratie een nieuwe, depreciërende benaming. Wat normaal ‘overmoedig’ heet, heet in een ochlocratie ‘dapper’; wat normaal ‘prudent’ is, wordt ineens ‘laf’. De schaamte wordt een ‘stommeling die moet worden verbannen’. Wie onbeschaamd is, heet moedig. Wie zichzelf beheerst, is een lafaard. Geen maat kunnen houden, is het echte leven. Anarchie wordt vrijheid zonder meer.
• In de chaos die ontstaat door deze herwaardering van alle waarden, staan politici op die zich als sterke man presenteren en die met voorbijzien aan bestaande wetten de orde zullen herstellen. Wat voor soort man is dat? Zo’n man is de verongelijkte, want voorheen buitengeslotene, en klassieke vrijheden en gelijke rechten zijn voor hem niet zo belangrijk meer als dat zij in de voorafgaande periode van de democratie waren. Bij Polybius heet hij ambitieus en onverschrokken, iemand die uitgesloten is geweest van eervolle functies in de politiek en die het volk misleidt en door het volk wordt gebruikt om een alleenheerschappij te vestigen.
• Want uiteindelijk is ochlocratie oftewel anarchie niet meer dan een tussenfase in de eeuwige cyclus van regeringsvormen, in dit geval tussen de regeringsvorm van de democratie en de alleenheerschappij die (op haar beurt) weer in despotie en tirannie ontaardt.
Het staat iedereen natuurlijk vrij zich hardop af te vragen waarom wij ons iets gelegen zouden moeten laten liggen aan de opvattingen van klassieke politiek filosofen die al zo’n 2500 jaar dood zijn. Maar wie de afgelopen jaren de Nederlandse politiek heeft gevolgd en daarna kennis neemt van deze klassiek theorie, moet haast wel geraakt worden door de frappante overeenkomsten. In een samenleving waarin – om het iets eigentijdser met de woorden van de Poolse filosoof Leszek Kolakowski te zeggen – het sacrale in de zin van het besef van het heilige is verdwenen, waarin men is gaan geloven dat de duivel verlost kan worden (m.a.w.: waarin het kwaad als iets tijdelijks en geneesbaars wordt gezien en het geloof in de utopie mogelijk wordt), waarin de band met het gegevene en gewordene (om die reden) is doorgesneden, waarin het samenleven niet meer wordt beleefd als een verbond tussen de levenden, de doden en de nog niet geborenen, en waarin de ongeschreven wetten niet meer in het menselijk hart gegrift staan, daar is het culturele fundament onder de democratische rechtsstaat verkruimeld en zo goed als volledig verdwenen.
Op de morele en sociale anarchie die daarvan het gevolg is (door sommigen verdedigd als de grote verworvenheden van 1968), hebben de grote constituerende partijen van de Nederlandse politiek (CDA, PvdA, VVD) geen antwoord. Dat is om meerdere redenen logisch. In de eerste plaats wel omdat een ochlocratie de regering van de massamens is, en de massamens is de gemiddelde mens. Ook de leden van onze elite behoren tot die categorie en vormen daarom in feite geen elite.
In de tweede plaats valt de periode van de morele en sociale anarchie in Nederland uitgerekend samen met een periode van immigratie en de grote kwestie van de integratie van (vooral islamitische) nieuwkomers. Dat is een grote culturele kwestie waar de leiders van de traditionele politieke partijen niet voor zijn opgeleid. Die kunnen heel goed met elkaar om een tafel gaan zitten om hier een procentje te plussen en daar wat te minderen om de inkomensplaatjes rond te krijgen (zoals we a.s. dinsdag ongetwijfeld weer zullen zien), maar zijn niet de virtuozen die in staat zijn een visie op cultuur en identiteit te verwoorden. Bovendien zijn hun partijen ontstaan op grond van een fundamentele overeenstemming over hele andere zaken, en zal een interne discussie over immigratie en integratie alleen maar tot verdeeldheid leiden, zoals we bij de VVD en de PvdA al hebben gezien. Om scheuringen te voorkomen zwijgt men liever, en laat men de spanningen oplopen.
Het politieke centrum is leeg en ‘benauwd’, zoals (zelfs) het CDA het deze week heeft uitgedrukt. PvdA, VVD en CDA zijn samen niet eens meer goed voor een Kamermeerderheid. Op de vleugels hebben zich politici gemanifesteerd die op z’n minst doen denken aan de soort die Polybius in een enkele zin typeerde. In de persoon van Rita Verdonk dient zich een ijzeren dame aan die het leiderschap ontging en die als volkstribuun de wil van de meerderheid tot wet wil verheffen. In de persoon van Geert Wilders – ook al verworpen door het establishment - hebben we te maken met een paniekconservatief die met voorbijzien van wetten en grondrechten de orde wil komen herstellen, en zichzelf en zijn zaak - in een merkwaardige combinatie van narcisme en demagogie - aankondigt in bewoordingen die van een anti-klassieke flinkheid getuigen.
De middelmaat van het centrum en het vigerende populisme kunnen alleen worden bestreden door een nieuwe elite die weer durft te moraliseren. Want zoveel is wel duidelijk als we de oude, klassieke analyse van ons huidige politieke klimaat serieus nemen: deze crisis is niet met wat politieke maatregelen en met wat geschuif in de diverse begrotingen op te lossen. Het gaat hier om een kwestie die Frits Bolkestein (het type politicus dat we meer dan ooit nodig hebben) als laatste heeft benoemd, in een artikel uit 1994: het belang om het culturele fundament onder de democratische rechtsstaat en de vrije markt te bewaren, om ‘de deugdzaamheid die het voortbestaan van vrijheid, gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid moet garanderen’.
De verwerping van deze agenda door de VVD heeft het befaamde gat op rechts geschapen.
We moeten dus weer moraliseren, schreef Bolkestein. De al eerder genoemde HJ Schoo viel hem hierin nadrukkelijk bij, in een artikel waarin hij een pleidooi hield voor een terugkeer naar ‘authentiek, ongezouten moraliseren’, want ‘bezield, verfijnd moraliseren is een teken van grote beschaving’ (de Volkskrant, 29 december 2006, in een recensie van een ‘mooi en liefdevol’ boek van de Amerikaanse historica Gertrude Himmelfarb).
Want uiteindelijk gaat het in samenleving en politiek om Selbstzwang, om ‘in vrijheid ontwikkelde zelfbeheersing’, als noodzakelijke basis van het goede burgerschap dat alleen de verwording van democratie tot ochlocratie kan voorkomen.
*) Een ingekorte versie van dit essay verscheen op zaterdag 13 september 2008 in de Volkskrant.
14 januari 2009
Calvinist ?
Heeft u de calvijntest al gedaan? Op www.trouw.nl/achtergrond/Specials/calvijn kunt u uw Calvijn-Factor testen.
De vragen vielen me eerlijk gezegd wat tegen. Wat betreft religie kwam men niet veel dieper dan een vraag over de zondagsrust en of u het belangrijk vindt om "te weten " wat er in de Bijbel staat. De antwoorden waren EENS of ONEENS. Geen vragen over de betrouwbarheid van kaft tot kaft van de Bijbel en geen vragen over dogmatische zaken, waar Calvijn toch vaak heel helder en duidelijk over was. Het blijft zo oppervlakkig dat een moslim die de test invult nog als een ware calvinist uit de test te voorschijn kan komen.
Voor de liefhebber hieronder mijn resultaten van de oppervlakkige test met even "oppervlakkig" commentaar op de uitslag.
Test je C-Factor 69%
Je hebt calvinistische trekken. Je leven staat in een calvinistisch licht, maar de harde kantjes zijn er wel wat afgesleten. Hard werken is prima, maar tegenover anderen hoeven we ons niet per se zwart-wit op te stellen. Matigheid voert de boventoon, maar daarbinnen past ook heel goed een uitspatting nu en dan.
CF: Vraag me af hoe je moet zijn als die harde kantjes er nog aan zitten. Net zo zwart wit als ik vroeger was? Niet genieten van een lekkere maaltijd? Kortom ik kom weer terug bij die algemene vragen die weinig inhoud hebben
ID Categorie Score Commentaar
38 Soberheid 17% Voor een leven als calvinist ben je niet in de wieg gelegd. Katholicisme past je beter - een tikje hedonistisch, los en emotioneel.
CF: Dit zal ook ongetwijfeld met m'n karakter te maken hebben.
37 Relaties 67% Je bent betrouwbaar in relaties, maar het mag best eens wat uitbundiger. En wees niet bang voor emoties!
CF: OK, weten we dat ook weer. Echter bij de toelichting vergelijkt men emoties met tranen. Emoties kunnen echter ook andere uitspattingen zijn. Men had verschil tussen emoties en sentimentaliteit moeten noemen. Tranen zijn ook emoties maar zijn dit niet per definitie.
36 Rechtlijnigheid 60% Je hebt iets rechtlijnigs, zoals wel meer calvinisten hebben. Voordeel is dat men op je aankan, nadeel dat genieten niet je sterkste kant is. Laat eens wat van je afglijden. Onnuttige zaken maken het leven aangenamer!
CF: Het lijkt wel een psychologische test warvan 95 % klopt en waarin je jezelf herkent maar net die laatste paar procenten niet. Genieten niet mijn sterkste kant? Ik geniet dagelijks: van mijn vrouw en kinderen , van mijn werk, van een goed boek, van een pilsje, van een cognacje. Me met onnuttige zaken bezig houden? Soms vind ik bloggen al onzinnig genoeg......................
33 Geloof 100% Zwaarmoedig hoef je zeker niet te zijn, maar het geloofsgoed van Calvijn zit tot in je genen.
CF: gelukkig om te horen. al zeg ik hetzelf, ben er trots op!
34 Arbeid 100% Jij hebt het calvinistische arbeidsethos . Je werkt nooit hard genoeg ; het is voor jou een dure plicht. Je bent gewild op de arbeidsmarkt, maar het evenwicht tussen werk en privé kan zoekraken.
CF: weet ik beste man, ik zal er rekening mee houden............
Vonden we overigens maar meer Calvinisme in onze lands vergaderzalen. Zojuist even gekeken naar het Gazadebat. Calvinistische rechtlijnigheid! Calvinistische Eerlijkheid!! en Calvinistische anti-hypocratie !
Gelukkig is er nog een tegengeluid te horen tegen het anti-semitisme van SP, Groen Links , PVDA en consorten. Maar je krijgt wel kromme tenen als je o.a. die Van Bommel hoort spreken over wapentransporten voor Israel over Europees en Nederlands grondgebied. Ad Hoc wil hij hier een verbod voor eisen middels een motie. Tja over de wapentransporten vanuit Iran ( en ook Egypte) naar Gaza hoor je hem natuurlijk niet.
Gelukkig dat mensen als Hans van Balen (VVD) en Kees van der Staaij (SGP) een goed beargumenteerd pro-Israel standpunt innemen tussen alle geblaat van de Bommels, Van Dammen en Pechtolds....
PS in de snelheid van het typen zijn er nogal enkele typefouten gemaakt. voor publicatie zal ik voortaan het bericht nalezen waardoor en zo minder typefouten onstaan.
De vragen vielen me eerlijk gezegd wat tegen. Wat betreft religie kwam men niet veel dieper dan een vraag over de zondagsrust en of u het belangrijk vindt om "te weten " wat er in de Bijbel staat. De antwoorden waren EENS of ONEENS. Geen vragen over de betrouwbarheid van kaft tot kaft van de Bijbel en geen vragen over dogmatische zaken, waar Calvijn toch vaak heel helder en duidelijk over was. Het blijft zo oppervlakkig dat een moslim die de test invult nog als een ware calvinist uit de test te voorschijn kan komen.
Voor de liefhebber hieronder mijn resultaten van de oppervlakkige test met even "oppervlakkig" commentaar op de uitslag.
Test je C-Factor 69%
Je hebt calvinistische trekken. Je leven staat in een calvinistisch licht, maar de harde kantjes zijn er wel wat afgesleten. Hard werken is prima, maar tegenover anderen hoeven we ons niet per se zwart-wit op te stellen. Matigheid voert de boventoon, maar daarbinnen past ook heel goed een uitspatting nu en dan.
CF: Vraag me af hoe je moet zijn als die harde kantjes er nog aan zitten. Net zo zwart wit als ik vroeger was? Niet genieten van een lekkere maaltijd? Kortom ik kom weer terug bij die algemene vragen die weinig inhoud hebben
ID Categorie Score Commentaar
38 Soberheid 17% Voor een leven als calvinist ben je niet in de wieg gelegd. Katholicisme past je beter - een tikje hedonistisch, los en emotioneel.
CF: Dit zal ook ongetwijfeld met m'n karakter te maken hebben.
37 Relaties 67% Je bent betrouwbaar in relaties, maar het mag best eens wat uitbundiger. En wees niet bang voor emoties!
CF: OK, weten we dat ook weer. Echter bij de toelichting vergelijkt men emoties met tranen. Emoties kunnen echter ook andere uitspattingen zijn. Men had verschil tussen emoties en sentimentaliteit moeten noemen. Tranen zijn ook emoties maar zijn dit niet per definitie.
36 Rechtlijnigheid 60% Je hebt iets rechtlijnigs, zoals wel meer calvinisten hebben. Voordeel is dat men op je aankan, nadeel dat genieten niet je sterkste kant is. Laat eens wat van je afglijden. Onnuttige zaken maken het leven aangenamer!
CF: Het lijkt wel een psychologische test warvan 95 % klopt en waarin je jezelf herkent maar net die laatste paar procenten niet. Genieten niet mijn sterkste kant? Ik geniet dagelijks: van mijn vrouw en kinderen , van mijn werk, van een goed boek, van een pilsje, van een cognacje. Me met onnuttige zaken bezig houden? Soms vind ik bloggen al onzinnig genoeg......................
33 Geloof 100% Zwaarmoedig hoef je zeker niet te zijn, maar het geloofsgoed van Calvijn zit tot in je genen.
CF: gelukkig om te horen. al zeg ik hetzelf, ben er trots op!
34 Arbeid 100% Jij hebt het calvinistische arbeidsethos . Je werkt nooit hard genoeg ; het is voor jou een dure plicht. Je bent gewild op de arbeidsmarkt, maar het evenwicht tussen werk en privé kan zoekraken.
CF: weet ik beste man, ik zal er rekening mee houden............
Vonden we overigens maar meer Calvinisme in onze lands vergaderzalen. Zojuist even gekeken naar het Gazadebat. Calvinistische rechtlijnigheid! Calvinistische Eerlijkheid!! en Calvinistische anti-hypocratie !
Gelukkig is er nog een tegengeluid te horen tegen het anti-semitisme van SP, Groen Links , PVDA en consorten. Maar je krijgt wel kromme tenen als je o.a. die Van Bommel hoort spreken over wapentransporten voor Israel over Europees en Nederlands grondgebied. Ad Hoc wil hij hier een verbod voor eisen middels een motie. Tja over de wapentransporten vanuit Iran ( en ook Egypte) naar Gaza hoor je hem natuurlijk niet.
Gelukkig dat mensen als Hans van Balen (VVD) en Kees van der Staaij (SGP) een goed beargumenteerd pro-Israel standpunt innemen tussen alle geblaat van de Bommels, Van Dammen en Pechtolds....
PS in de snelheid van het typen zijn er nogal enkele typefouten gemaakt. voor publicatie zal ik voortaan het bericht nalezen waardoor en zo minder typefouten onstaan.
10 januari 2009
Snapt u het nog?
Geweld in Israel. En wat hoort leest en ziet u op de Nederlandse (publieke) media? Een (in)directe veroordeling van Israelische aanvallen op Hamas. Met popelt om huilende en stervende palestijnse kinderen te laten zien. Vreselijk voor deze kinderen, maar men vergeet vaak erbij te zeggen dat Hamas juist vrouwen en kinderen slachtoffer wil laten zijn om de "wandaden" van Israel aan de wereld te laten zien.
En ik wordt nog moedelozer, nee kwaad als ik Harry van Bommel, Greta Duisenberg en consorten gehuld in palestijnse sjalen hoor roepen om een "vreedzame" intifada. Ooit een vreedzame Intifada in de geschiedenis gezien van de palestijnen?
Wat ik nog minder begrijp is een drietal CDA !! prominenten die zich openlijk TEGEN Israel afkeren : Dries van Agt, Doekele Terpstra - die holde ook mee met greet en harry! - en Hans van de Broek ) bij Pauw en Witteman.
hoofdschuddend ga ik deze week uit....
Bid voor de vrede van Jeruzalem!!! Ps. 122
En ik wordt nog moedelozer, nee kwaad als ik Harry van Bommel, Greta Duisenberg en consorten gehuld in palestijnse sjalen hoor roepen om een "vreedzame" intifada. Ooit een vreedzame Intifada in de geschiedenis gezien van de palestijnen?
Wat ik nog minder begrijp is een drietal CDA !! prominenten die zich openlijk TEGEN Israel afkeren : Dries van Agt, Doekele Terpstra - die holde ook mee met greet en harry! - en Hans van de Broek ) bij Pauw en Witteman.
hoofdschuddend ga ik deze week uit....
Bid voor de vrede van Jeruzalem!!! Ps. 122
Interessante lezing in Gouda's Verzetmuseum
Verzetsmuseum Zuid-Holland
LEZING BART JAN SPRUYT
Op 15 januari aanstaande vindt in Verzetsmuseum Zuid-Holland te Gouda een
lezing plaats.
Op deze avond zal Bart Jan Spruyt spreken.
Het thema is:
"Is er nog toekomst voor......de democratie?".
De toegang voor deze lezing is gratis.
Aanvang: 20.00 uur
Voor verdere informatie over deze avond kunt u bellen naar: 0182-520385
LEZING BART JAN SPRUYT
Op 15 januari aanstaande vindt in Verzetsmuseum Zuid-Holland te Gouda een
lezing plaats.
Op deze avond zal Bart Jan Spruyt spreken.
Het thema is:
"Is er nog toekomst voor......de democratie?".
De toegang voor deze lezing is gratis.
Aanvang: 20.00 uur
Voor verdere informatie over deze avond kunt u bellen naar: 0182-520385
Abonneren op:
Posts (Atom)